Το Τραγούδι της Εβδομάδας: J.J. Cale – “Death In the Wilderness” (Θάνατος στην Έρημο)

Η φιλοσοφία του, του επέτρεψε να ζήσει περισσότερο από άνετα με τους δικούς του όρους, αποφεύγοντας έτσι πολλές επιφανειακές παγίδες και επιτρέποντάς του να επικεντρωθεί σε αυτό που πραγματικά είχε σημασία, τη μουσική.

Ο J.J. Cale είχε την ευκαιρία να γίνει ένα πολύ μεγαλύτερο αστέρι στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό στερέωμα, αλλά προτίμησε να την απορρίψει αποφεύγοντας τη φήμη και τα πλούτη, επιλέγοντας μια απλή και απέριττη ζωή. Τάραξε τα νερά στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας που δεν είχε συνηθίσει παρόμοιες αντιδράσεις. Η αποφασιστικότητα του να παραμείνει αληθινός και προσγειωμένος γυρνώντας την πλάτη στη δόξα, κάτι που λατρεύουν οι περισσότεροι καλλιτέχνες, δεν ήταν και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο. Έχουμε λατρέψει την γνησιότητα, την απλότητα του, το ανεπιτήδευτο παίξιμο της κιθάρας, την γεμάτη αλήθεια έκφραση του.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που θα ακούσουμε σήμερα, “Death In the Wilderness” είναι από έναν αγαπημένο δημιουργό τον J.J. Cale. Κυκλοφόρησε το 1996 μέσα από το άλμπουμ Guitar Man κι έχει να κάνει με την καταστροφή της φύσης, του περιβάλλοντος στο βωμό του κέρδους.

Ο John Weldon Cale γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1938 στην Οκλαχόμα. Μεγάλωσε στην Tulsa της Οκλαχόμα και επηρεασμένος από τους Chet Atkins, Les Paul και Chuck Berry προσπαθεί να τους μιμηθεί ανακαλύπτοντας έτσι τη δική του ταυτότητα. Αλλάζει το όνομα του σε J.J. Cale για να ξεχωρίζει από τον John Cale των Velvet Underground. Ο αξεπέραστος ήχος του, “Tulsa Sound” ένα μοναδικό κράμα από Folk, Jazz, Country, Blues και Rock ‘n’ Roll αποτελεί τεράστια προσφορά στην τέχνη.

“Τα περισσότερα από τα τραγούδια και τα Riff, ο τρόπος που παίζει την κιθάρα είναι τόσο υπέροχος. Και ούτε αυτός παίζει πολύ δυνατά, μου αρέσει πολύ αυτό. Είναι τόσο ευαίσθητος. Από όλους τους κιθαρίστες που έχω ακούσει ποτέ, οι Hendrix και J.J. Cale πρέπει να είναι οι καλύτεροι…”, Neil Young.

Στη δεκαετία του 1950 αρχίζει να παίζει σε τοπικά κλαμπ μέχρι που μετακομίζει στο Λος Άντζελες. Στα μέσα του ’60 ηχογραφεί το “After Midnight”, το τραγούδι καταλύτης στην καριέρα του. Γίνεται τεράστια επιτυχία από τον Eric Clapton και η αφορμή να ανοίξουν πλέον οι πόρτες και να κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ Naturally το 1972.
Ακολούθησαν άλλα δεκαπέντε άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας Clapton-Cale The Road To Escondido, καθώς και το μεταθανάτιο άλμπουμ Stay Around. Έφυγε από τη ζωή το 2013.

Παρά την τεράστια αναγνώριση που εξέλαβε δεν θέλησε ποτέ να γίνει ροκ σταρ, πάντα απέφευγε τα φώτα της δημοσιότητας και τα μέσα ενημέρωσης.

Οι συνεντεύξεις του είναι σπάνιες και αρνείται να φωτογραφηθεί για τα εξώφυλλα των δίσκων του. Θα περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να εμφανιστεί με πραγματική φωτογραφία και να γίνει αναγνωρίσιμος από το κοινό. Οι τίτλοι στα άλμπουμ του είναι σύντομες λέξεις όπως Naturally, Really, Okie επιλέγοντας και εκεί να εκφράζεται λιτά, έτσι ακριβώς όπως ήταν και όλη του η ζωή. Απεχθανόταν τα βραβεία και τις διακρίσεις και αρνήθηκε πολλές προσφορές.

“Έχει παρεξηγηθεί από τους περισσότερους ανθρώπους, αναφερόμενος σε αυτόν ότι είναι πολύ κοινωνικός, ανοιχτός και χαρισματικός. Απλώς προτιμά τη δική του παρέα”, Eric Clapton.

Η επίδραση του στη μουσική είναι ανυπολόγιστη για πολλές γενιές και στις επόμενες δεκαετίες. Δεν ήθελε να έχει καμμία απολύτως σχέση με τη μουσική βιομηχανία αδιαφορώντας για την επιπτώσεις. Έμεινε επικεντρωμένος στη μουσική του παρά στην επιδίωξη εμπορικής επιτυχίας.

Όταν τον ρώτησαν για ποιο πράγμα είναι υπερήφανος για την καριέρα του η απάντηση ήταν η εξής: “Υποθέτω ότι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορεί να λάβει ένας συνθέτης είναι όταν κάποιος άλλος τραγουδά τα τραγούδια μας. Είμαι περισσότερο υπερήφανος για τη μεγάλη λίστα των ανθρώπων που έχουν πει τα τραγούδια μου, παρά για τα χρήματα ή τους δίσκους που έχω κάνει. Όταν κάποιος τραγουδάει το τραγούδι σου, είτε είναι καλό είτε κακό, αισθάνεστε υπέροχα!”

We’ll be the lonely one
Concrete, plastic human throng
We’ll mow it down, we’ll rape the ground
‘Til there’s nothing left to abuse

Θα είμαστε το μοναχικό
σκυρόδεμα, πλαστικό ανθρώπινο πλήθος
Θα το κόψουμε, θα βιάσουμε το έδαφος
Μέχρι που δεν μένει τίποτα για κακοποίηση

The rabbit, he’ll be gone
The bird will sing no song
The wolf, the bear, the lion too
Creatures like the deer
We’ll put in cages a the zoo
Death in the wilderness

Το κουνέλι, θα φύγει
Το πουλί δεν θα τραγουδήσει κανένα τραγούδι
Ο λύκος, η αρκούδα, το λιοντάρι επίσης
Πλάσματα όπως τα ελάφια
Θα τα βάλουμε σε κλουβιά σε ένα ζωολογικό κήπο
Θάνατος στην έρημο

Πριν από λίγο καιρό ήρθε το “TivoliRadio” το ΝΕΟ ιντερνετικό (αρχικά) ραδιόφωνο της οικογένειας του Yellow Radio FM 101.7, ένα καθαρά μουσικό ραδιόφωνο, για όλους τους φίλους της καλής ξένης μουσικής!

Ελάτε μαζί μας σ αυτήν την γεμάτη μελωδίες διαδρομή, σε μια περιπέτεια γεμάτη προκλήσεις, εμπνεύσεις, σκέψεις… Το ταξίδι ξεκινάει… ελάτε όλοι συνεπιβάτες…!!! https://tivoliradio.gr/