Το Τραγούδι της Εβδομάδας: Blanche – “So Long Cruel World” (Τόσο Μακρύς Σκληρός Κόσμος)

Αποστολή τους είναι να δημιουργήσουν, να διατηρήσουν και να επεκτείνουν σε όλη την κοινότητα υψηλά μουσικά πρότυπα.

Παίζουν Garage-Rock, με στοιχειωμένα φωνητικά πάνω σε μια ανήσυχη θάλασσα από Banjo, ωμούς ήχους κιθάρας και αραιά, δυναμικά ντραμς. Κάποια τραγούδια είναι λυπητερά και όμορφα, ενώ άλλα έχουν μια δυνατή, τρομακτική αίσθηση.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που επιλέξαμε να ακούσουμε σήμερα, είναι το “So Long Cruel World” από τους Blanche. Κυκλοφόρησε το 2004 μέσα από το άλμπουμ “If We Can’ t Trust The Doctors”, ένας κόσμος, ο κόσμος μας που γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο σκληρός και πιο απάνθρωπος…

Οι Blanche σχηματίστηκαν το 2002 στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν από τον Dan John Miller (κιθάρα και φωνητικά) και τη σύζυγο του Tracee Mae Miller (μπάσο και φωνητικά). Στο συγκρότημα προστίθεται ο Dave Feeny (pedal steel, πλήκτρα, κλαρινέτο, κρουστά), η Lisa “Jaybird” Jannon (ντραμς) και ο Patch Boyle (μπάντζο).

Η μουσική τους βασίζεται στην αμερικανική, την πρώιμη κάντρι και τη φολκ μπλουζ, με μια πινελιά από στοιχειωτικά στυλ του Νότου και νοοτροπία Garage Rock. Ο τρομακτικός, παλιός Country ήχος, μοιάζει να κυλάει γύρω από τα βουνά και να εγκαθίσταται στον πάτο της ψυχής. Παραμένουν πιστοί στην εποχή τους και ταυτόχρονα κρατάνε το παρελθόν και διατηρούν ζωντανό αυτό το πνεύμα.

Οι Blanche έχουν χαρακτηριστεί ως “αναβιωτές της γοτθικής Ιndie-Country-Folk Medicine Show”, oι χαρακτηρισμοί, ωστόσο, μπορεί να είναι παραπλανητικοί. Ταλαντούχοι, το οποίο μεταφράζεται σε χαρισματική σύνθεση τραγουδιών, οργανικές δεξιότητες, ειρωνικούς και έξυπνους στίχους και όμορφες χορωδίες και φωνητικά. Ο Dan και η Tracee τραγουδούν εναλλάξ, συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο σε εξαίσιες αρμονίες. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, η δεξιοτεχνία συνοδεύεται από μια αγνή, αυθεντική και μη επιτηδευμένη “Gothic Country” νοοτροπία.

Μερικά τραγούδια είναι θλιβερά και μελαγχολικά, ενώ ταυτόχρονα έχουν μια δυνατή, τρομακτική αίσθηση απελευθέρωσης. Οι μελωδίες σε ξεγελούν να τραγουδήσεις μαζί με ιστορίες δεισιδαιμονιών, μάζεμα σκουπιδιών, ξεθωριασμένη εμπιστοσύνη και συναισθήματα χαμένης ελπίδας. Ο ήχος συνδυάζει την έντονη απελπισία των Gun Club και την ανατριχιαστική παιχνιδιάρικη διάθεση του Lee Hazlewood.

Οι στίχοι ως επί το πλείστον είναι οι στοχασμοί του Dan Miller καθώς και καθημερινές ζοφερές ιστορίες. Αναφέρονται σε εμπόδια που ξεπεράστηκαν και σε δαίμονες που κατευνάστηκαν, αν και δύσκολα εκδιώχθηκαν. Περιστρέφονται γύρω από τις δεισιδαιμονίες και την εμπιστοσύνη, συνειδητοποιείς ότι η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να βρεις ελπίδα και όμορφα πράγματα που συμβαδίζουν με τα άσχημα πράγματα στη ζωή.

“Νομίζω ότι η έμπνευση για ένα τραγούδι προέρχεται απλώς από κάποιο είδος συναισθήματος που νιώθεις και μετά μια ιδέα θα κάνει κλικ, ελπίζω, με το τραγούδι και μετά προσπαθείς να γράψεις αυτό που έχεις μέσα σου, αλλά νομίζω ότι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον για μένα αν δεν ξέρω ακριβώς για τι μιλάει το τραγούδι. Είτε χρησιμοποιεί κάποιο είδος μεταφοράς είτε κάτι τέτοιο, δεν θέλεις να γίνεις πολύ έξυπνος, αλλά απλώς κράτησε το απλό και βεβαιώσου ότι μεταφέρει το συναίσθημα του τραγουδιού”, Dan John Miller.

Παραμένοντας πιστοί στις κάντρι ρίζες τους, πολλά από τα τραγούδια τους αφορούν τον πόνο και την απογοήτευση, αλλά με μια ανατροπή. Μια αγχωτική ανατροπή. Από αυτούς που γνωρίζουν τη σκοτεινή τους μοίρα να περνούν την αιωνιότητα στοιχειωμένη από εικόνες καλύτερων εποχών. Μερικές φορές τολμούν να μπει σε πιο ανάλαφρα εδάφη, τραγουδώντας τραγούδια για χαλαρά καλοκαιρινά απογεύματα, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι το απόγευμα τελικά μετατρέπεται σε νύχτα.

Στις Live εμφανίσεις, το συγκρότημα υπνωτίζει το κοινό στον σκοτεινό, αμήχανο κόσμο του και σταδιακά ενισχύει την ένταση προς ένα ξέφρενο φινάλε. Μεταξύ άλλων, έχουν παίξει με τους 16 Horsepower, τους Handsome Family, τους White Stripes, τους Wilco, τη Loretta Lynn και τους Calexico.

Έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, το ντεμπούτο άλμπουμ “If We Can’t Trust the Doctors” (2004) και αργότερα ακολούθησε το “Little Amber Bottles” (2007).

“So Long Cruel World” (Τόσο Μακρύς Σκληρός Κόσμος)

Folks you’d think I’d be happy and delighted
‘Cause all my dreams are finally coming true
But did I mention all my dreams are nightmares
In my head I feel a storm about to brew

The clouds are hovering a mean blue and purple
No sunshine in my life anymore
The spirits are creepin’ ’round every corner
I’m petrified but I’m unlockin’ my door

So long cruel world
Dear mother goodbye

These are the only words I say before I die
I want an old man priest
And a stormy day
But don’t waste money on a casket

I don’t deserve a grave
Just cut out my organs
Give ’em to the barely livin’
Turn my body into ashes
And pray my soul’s forgiven

Παιδιά, θα νόμιζες ότι θα ήμουν χαρούμενος και ενθουσιασμένος
Γιατί όλα τα όνειρά μου επιτέλους γίνονται πραγματικότητα
Αλλά ανέφερα ότι όλα τα όνειρά μου είναι εφιάλτες
Στο κεφάλι μου νιώθω μια καταιγίδα που ετοιμάζεται να ξεσπάσει

Τα σύννεφα αιωρούνται σε ένα άγριο μπλε και μοβ
Δεν υπάρχει πλέον ήλιος στη ζωή μου
Τα πνεύματα σέρνονται σε κάθε γωνιά
Είμαι τρομοκρατημένος αλλά ξεκλειδώνω την πόρτα μου

Τόσο μακρύς σκληρός κόσμος
Αγαπημένη μου μητέρα αντίο

Αυτά είναι τα μόνα λόγια που λέω πριν πεθάνω
Θέλω έναν γέρο ιερέα
Και μια θυελλώδη μέρα
Αλλά μην σπαταλάς χρήματα σε φέρετρο

Δεν αξίζω τάφο.
Απλώς κόψε τα όργανά μου
Δώσ’ τα στους μόλις ζωντανούς
Κάνε το σώμα μου στάχτη
Και προσευχήσου να συγχωρεθεί η ψυχή μου

“TivoliRadio”, το αιρετικό ραδιόφωνο της οικογένειας του Yellow Radio FM 101.7, ένα καθαρά μουσικό ραδιόφωνο, για τους εραστές της καλής ξένης μουσικής!

Ελάτε μαζί μας συνοδοιπόροι σε μια μοναδική περιπέτεια που μας απελευθερώνει, μας προκαλεί, μας εμπνέει… Στο μουσικό κρησφύγετο της απέναντι όχθης…!!! https://tivoliradio.gr/