Πρώτη πρόβα

“Τους προκαλούμε, δεν θέλουμε να τους διασκεδάσουμε, ούτε να τους προσφέρουμε κάποια διέξοδο από τα προβλήματά τους. Είμαστε οργισμένοι και θέλουμε να αφυπνίσουμε τον κόσμο”. “Θα το λέω και θα το ξαναλέω: ποτέ μου δεν θα γίνω διασκεδαστής. Οι Suicide ποτέ δεν ήταν για διασκέδαση”... Alan Vega

Νομίζω ότι υπάρχει ένας νέος εχθρός, τον οποίο μόλις τώρα αρχίζει να αναγνωρίζει ο κόσμος: οι μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας. Επιχειρήσεις σαν την Google, την Facebook, την Amazon κλπ ελέγχουν πλέον το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών που βλέπουμε, και το κάνουν αποκλειστικά με γνώμονα το δικό τους κέρδος. Καταστρέφουν την κοινωνία αντί να την συνδέουν, όπως υποστήριζαν ψευδώς. Dead Kennedys-East Bay Ray

Αφοσίωση στη μουσική πάνω στις παλιές ηχογραφήσεις από τις μπάντες που ΛΑΤΡΕΨΑΜΕ , σαν να ήμασταν εμείς οι ίδιοι μέσα στο στούντιο και τους καθοδηγούσαμε εκείνη τη στιγμή. Η ελίτ της μουσικής ζει καλύτερα από ποτέ στην κορυφή ενός κόσμου ελέγχου που κάνει τα τραγούδια μας και τον σταθμό μας ακόμα πιο ΑΝΑΓΚΑΙΟ.

Πολλά χρόνια συλλογής δίσκων μετρούν τα παιδιά του σταθμού. Επιρροές πολλές, καλοχωνεμένες, το αυστραλέζικο Punk, το αμερικάνικο Post Punk, ο θόρυβος, οι  μελωδίες οι κιθάρες που δαγκώνουν, ερμηνείες υψηλής αισθητικής και εμπνεύσεως, και το ριφ που σου παίρνουν τα μυαλά. Ήταν θέμα χρόνου να χάσω την λογική μου δίχως όλα αυτά…

Η αξία στο Rock δεν βάζει ποτέ στην ζυγαριά δίσκους και μουσικούς! Η παρέες φτιάχνουν μαζί τα όνειρά τους και μέσα και έξω από το στούντιο και την σκηνή. Μέσα στην σκληρή μοναξιά του σημερινού κόσμου ΑΡΧΟΝΤΕΣ της λάθος πλευράς της πόλης. Ενωμένοι  για να αντιμετωπίσουν καλύτερα την ζούγκλα της, καθώς και την χαβούζα των αντιλήψεων της.

Μουσικές από μπάντες με ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν γι αυτούς…. Μόνο τα ονόματά τους και σε αρκετές περιπτώσεις ούτε καν αυτά, αλλά με πολλούς τόνους  υπέροχης μουσικής. Από την πρώτες νότες της κιθάρας καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με μπάντες που φλερτάρουν με τη σκοτεινή πλευρά της ζωής κλείνοντας μας το μάτι από μία γωνιά του Bar…

“Αν η μουσική μου βοηθάει τους ανθρώπους να έρθουν σε επαφή με τα βαθύτερα, ανθρώπινα συναισθήματά τους, κι αν μπορεί να φέρει κάποια προοπτική που θα επιτρέψει στους ανθρώπους να επικεντρωθούν σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή τους, όχι όλα τα ρηχά, υλιστικά, σύνεργα της σύγχρονης ζωής, τότε θα σκεφτώ ότι έχω πετύχει κάτι”... Phil Shoenfelt

Αυτές οι μπάντες μας έχουν συντροφεύσει, μας έχουν γαλουχήσει, ξενυχτήσαμε μαζί τους παρέα και μοιραστήκαμε σκέψεις κι ανησυχίες, ήταν δίπλα μας στα δύσκολα, όπως οι πιστοί μας φίλοι και πάντα θα ανατρέχουμε σ αυτές.

Μουσικές από μπάντες με ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν γι αυτούς…. Μόνο τα ονόματά τους και σε αρκετές περιπτώσεις ούτε καν αυτά, αλλά με πολλούς τόνους  υπέροχης μουσικής. Από την πρώτες νότες της κιθάρας καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με μπάντες που φλερτάρουν με τη σκοτεινή πλευρά της ζωής κλείνοντας μας το μάτι από μία γωνιά του Bar…

Αναρωτιέμαι, υπάρχει κάποιο δίδαγμα, κάτι που μπορεί να μας προετοιμάσει για να ξεπεράσουμε καλύτερα την επόμενη κρίση, κάποιος διαφορετικός τρόπος ζωής για να γίνουμε πιο δυνατοί; Είναι μια ευκαιρία να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που συμπεριφερόμαστε; Πώς μπορούμε να το κάνουμε; Είμαστε ικανοί να το κάνουμε; Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι μια ευκαιρία για να μάθουμε πώς να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας. Για πολλούς από εμάς, τις τελευταίες δεκαετίες η πίστη μας στην αξία του συλλογικού καλού έχει διαβρωθεί. Σε επείγουσες καταστάσεις, οι πολίτες μπορούν αίφνης να συμπράττουν και να συνεργάζονται. Η αλλαγή μπορεί να επέλθει. Θα χρειαστεί να συνεργαστούμε καθώς πολλαπλασιάζονται οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Προκειμένου να επιβιώσει ο καπιταλισμός σε κάποια εκδοχή του, πρέπει να γίνουμε λίγο περισσότερο σοσιαλιστές. Και εδώ έχουμε μια ευκαιρία να δούμε τα πράγματα διαφορετικά –να δούμε ότι είμαστε πραγματικά όλοι διασυνδεδεμένοι– και να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας αναλόγως. Είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε; Είναι η συγκυρία αυτή μια ευκαιρία για να δούμε πραγματικά πόσο ανεξάρτητοι είμαστε; Να ζήσουμε σε έναν κόσμο διαφορετικό και καλύτερο από αυτόν στον οποίο ζούμε τώρα; Μπορεί να απέχουμε πάρα πολύ από το να κάνουμε εξετάσεις σε ασυμπωματικούς ανθρώπους, αλλά μια αλλαγή στον τρόπο σκέψης μας, στον τρόπο που βλέπουμε τους γείτονές μας, θα μπορούσε να αποτελέσει τα θεμέλια για συλλογική δράση που θα μας χρειαστεί και για άλλες, επόμενες, παγκόσμιες κρίσεις. David Byrne των Talking Heads

Αφοσίωση στη μουσική πάνω στις παλιές ηχογραφήσεις από τις μπάντες που ΛΑΤΡΕΨΑΜΕ , σαν να ήμασταν εμείς οι ίδιοι μέσα στο στούντιο και τους καθοδηγούσαμε εκείνη τη στιγμή. Η ελίτ της μουσικής ζει καλύτερα από ποτέ στην κορυφή ενός κόσμου ελέγχου που κάνει τα τραγούδια μας και τον σταθμό μας ακόμα πιο ΑΝΑΓΚΑΙΟ.

Μια Playlist που δεν έχει να κάνει καθόλου με το Mainstream της εποχής αλλά ακολουθεί μόνο ότι προστάζει η ψυχή και το συναίσθημα.

Η αξία στο Rock δεν βάζει ποτέ στην ζυγαριά δίσκους και μουσικούς! Η παρέες φτιάχνουν μαζί τα όνειρά τους και μέσα και έξω από το στούντιο και την σκηνή. Μέσα στην σκληρή μοναξιά του σημερινού κόσμου ΑΡΧΟΝΤΕΣ της λάθος πλευράς της πόλης. Ενωμένοι  για να αντιμετωπίσουν καλύτερα την ζούγκλα της, καθώς και την χαβούζα των αντιλήψεων της.

Παραμορφωμένο μπάσο, κιθάρες μυδραλιοβόλα, βαθιά σκληρά τύμπανα, συνεχή φωνητικά ξεσπάσματα, παθιασμένη ερμηνεία μέχρι λιποθυμίας… Αυτά τα φυσιολογικά θ ακούσετε εδώ… ήταν απάντηση σε ένα φίλο που ρωτούσε «τι γυρεύεις εκεί ρε μαλάκα»???

Πολλά χρόνια συλλογής δίσκων μετρούν τα παιδιά του σταθμού. Επιρροές πολλές, καλοχωνεμένες, το αυστραλέζικο Punk, το αμερικάνικο Post Punk, ο θόρυβος, οι  μελωδίες οι κιθάρες που δαγκώνουν, ερμηνείες υψηλής αισθητικής και εμπνεύσεως, και το ριφ που σου παίρνουν τα μυαλά. Ήταν θέμα χρόνου να χάσω την λογική μου δίχως όλα αυτά…

Η αξία στο Rock δεν βάζει ποτέ στην ζυγαριά δίσκους και μουσικούς! Η παρέες φτιάχνουν μαζί τα όνειρά τους και μέσα και έξω από το στούντιο και την σκηνή. Μέσα στην σκληρή μοναξιά του σημερινού κόσμου ΑΡΧΟΝΤΕΣ της λάθος πλευράς της πόλης. Ενωμένοι  για να αντιμετωπίσουν καλύτερα την ζούγκλα της, καθώς και την χαβούζα των αντιλήψεων της.

Τα μεσάνυχτα μερικές φορές ειδικά τις πρώτες πρωινές ώρες, μέσα στη κυριαρχία της  σιωπής που επικρατεί στην έρημη γειτονιά, την ώρα που πλαγιάζεις  να κοιμηθείς γυρνάς το κουμπί του ραδιοφώνου. Και τότε, από την άλλη μεριά του πλανήτη, έρχονται συγχορδίες και φωνές άγνωστες κι αδερφικές. Αστείρευτες δυνάμεις που σου δίνουν κουράγιο για την επόμενη μέρα… Συμπέρασμα: Πολύ ωραίος δίσκος…

Οι καλύτεροι δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει είτε σε βινύλιο είτε ψηφιακά... όσοι παλιοί η νέοι πιστοί προσέλθετε... Καθημερινές ιστορίες μουσικής τρέλας… Αγαπητοί ακροατές, εσείς οι λίγοι μα ηρωικοί, μείνετε στo ραδιόφωνο μας ακόμη κι όταν πίνετε μόνο νερό ή τρώτε τραχανά...

Πολλά χρόνια συλλογής δίσκων μετρούν τα παιδιά του σταθμού. Επιρροές πολλές, καλοχωνεμένες, το αυστραλέζικο Punk, το αμερικάνικο Post Punk, ο θόρυβος, οι  μελωδίες οι κιθάρες που δαγκώνουν, ερμηνείες υψηλής αισθητικής και εμπνεύσεως, και το ριφ που σου παίρνουν τα μυαλά. Ήταν θέμα χρόνου να χάσω την λογική μου δίχως όλα αυτά…

Αφοσίωση στη μουσική πάνω στις παλιές ηχογραφήσεις από τις μπάντες που ΛΑΤΡΕΨΑΜΕ , σαν να ήμασταν εμείς οι ίδιοι μέσα στο στούντιο και τους καθοδηγούσαμε εκείνη τη στιγμή. Η ελίτ της μουσικής ζει καλύτερα από ποτέ στην κορυφή ενός κόσμου ελέγχου που κάνει τα τραγούδια μας και τον σταθμό μας ακόμα πιο ΑΝΑΓΚΑΙΟ.

“Αν η μουσική μου βοηθάει τους ανθρώπους να έρθουν σε επαφή με τα βαθύτερα, ανθρώπινα συναισθήματά τους, κι αν μπορεί να φέρει κάποια προοπτική που θα επιτρέψει στους ανθρώπους να επικεντρωθούν σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή τους, όχι όλα τα ρηχά, υλιστικά, σύνεργα της σύγχρονης ζωής, τότε θα σκεφτώ ότι έχω πετύχει κάτι”... Phil Shoenfelt

«Δεν υπάρχει κανένα μέρος στον κόσμο όπου θα ανήκω όταν θα φύγω. Δεν θα ξέρω το σωστό από το λάθος όταν θα φύγω. Δεν θα με βρείτε να τραγουδώ αυτό το τραγούδι όταν θα φύγω. Οπότε πρέπει να το κάνω όσο είμαι ακόμα εδώ» Ο Phil Ochs πίστευε πως η μουσική κι ο κόσμος μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα… το ίδιο και εμείς…!!!

Κοιτώντας πίσω, η βρετανική POP ήταν απλώς οι αυξήσεις των πωλήσεων της Adidas. Μπάντες όπως οι Blur και οι Oasis δεν είχαν καμία σχέση με το Rock And Roll. Το Rock And Roll είναι για τους περίεργους, τους Outsiders, για αυτούς που ψάχνουν το δρόμο τους, για τους παρείσακτους. Οι μπάντες της Britpop, δεν το αντιπροσώπευαν αυτό. Ο Damon Albarn [των Blur], για παράδειγμα, ήταν σαν τον επιμελητή της τάξης που είναι καλός σε όλα, ακόμη και στο ποδόσφαιρο, χωρίς καν να χρειάζεται να μοχθήσει για αυτό. Όταν είσαι αληθινός καλλιτέχνης δεν σκέφτεσαι ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά επειδή δεν πουλάς δίσκους ή δεν έχεις συμβόλαιο. Απλά συνεχίζεις να γράφεις, να συνθέτεις. Εφόσον σου αρέσει να κάνεις κάποια πράγματα, απλώς συνεχίζεις να τα κάνεις. Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν σκέφτηκα ποτέ τη λέξη «καριέρα» – είναι σαν να περιμένεις να πάρεις σύνταξη. Εγώ απλώς συνεχίζω να συνθέτω και να δημιουργώ χωρίς να προσδοκώ τίποτε. Luke Haines

Γνωρίσαμε τους αδερφικούς μας φίλους, στρώσαμε τις παρέες μας, ερωτευτήκαμε τα όμορφα κορίτσια μας, χαρήκαμε σουρώνοντας τις καθαρές μέρες με κουβάδες αλκοόλ, ξορκίσαμε τις κακές ώρες, θρηνήσαμε τους φίλους που έφυγαν νωρίς, όλα αυτά με τα τραγούδια μας που αγαπήσαμε…

Είναι τραγουδοποιοί που έχουν “θαφτεί” από τις περιστάσεις, τη μοίρα, τα ναρκωτικά, τη φτώχεια, την κακή τύχη, επιμένοντας παρ’όλα αυτά κάνουν αυτό που αγαπούν περισσότερο στη ζωή τους, να γράφουν μουσική. Δεν δέχτηκαν ποτέ να συμβιβαστούν με τις δισκογραφικές εταιρείες ούτε να κάνουν εκπτώσεις στη μουσική τους κυνηγώντας ρεκόρ πωλήσεων και φήμη. Έχοντας χαρακτηριστεί Underground, έχουν κάνει διεθνή καριέρα με ορκισμένους Fans και φανατικό κοινό όπως κριτικούς, ραδιοφωνικούς παραγωγούς και συναδέλφους μουσικούς…

Μουσικές από μπάντες με ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν γι αυτούς…. Μόνο τα ονόματά τους και σε αρκετές περιπτώσεις ούτε καν αυτά, αλλά με πολλούς τόνους  υπέροχης μουσικής. Από την πρώτες νότες της κιθάρας καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με μπάντες που φλερτάρουν με τη σκοτεινή πλευρά της ζωής κλείνοντας μας το μάτι από μία γωνιά του Bar…

Καπνίζεις  πίνεις παρέα μέχρι σκασμού, με πλήρη κατανόηση πάντα, και με τα πλατό σε πλήρη λειτουργία. Η ιεροτελεστία ξεκινάει πρώτα καθορίζοντας με σχολαστικότητα Πέτρου τα βινύλια, φυσάς λίγο την βελόνα και το πάρτι ξεκινάει. Το πιο γλυκό άγχος να ακούσουμε ότι μπορούμε περισσότερο πριν ξημερώσει. Αυτές τις μουσικές εμπειρίες (και όχι μόνο) θα καταθέσουμε εδώ φιλαράκια…

Μια Playlist που δεν έχει να κάνει καθόλου με το Mainstream της εποχής αλλά ακολουθεί μόνο ότι προστάζει η ψυχή και το συναίσθημα.

Αφοσίωση στη μουσική πάνω στις παλιές ηχογραφήσεις από τις μπάντες που ΛΑΤΡΕΨΑΜΕ , σαν να ήμασταν εμείς οι ίδιοι μέσα στο στούντιο και τους καθοδηγούσαμε εκείνη τη στιγμή. Η ελίτ της μουσικής ζει καλύτερα από ποτέ στην κορυφή ενός κόσμου ελέγχου που κάνει τα τραγούδια μας και τον σταθμό μας ακόμα πιο ΑΝΑΓΚΑΙΟ.

Πολλά χρόνια συλλογής δίσκων μετρούν τα παιδιά του σταθμού. Επιρροές πολλές, καλοχωνεμένες, το αυστραλέζικο Punk, το αμερικάνικο Post Punk, ο θόρυβος, οι  μελωδίες οι κιθάρες που δαγκώνουν, ερμηνείες υψηλής αισθητικής και εμπνεύσεως, και το ριφ που σου παίρνουν τα μυαλά. Ήταν θέμα χρόνου να χάσω την λογική μου δίχως όλα αυτά…

«Rock and Roll ήρωες Rock and Roll όνειρα, Rock and Roll θεωρίες Rock and Roll σχέδια, μου έδωσε τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου, σας ευχαριστώ για τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου»...

Νομίζω ότι υπάρχει ένας νέος εχθρός, τον οποίο μόλις τώρα αρχίζει να αναγνωρίζει ο κόσμος: οι μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας. Επιχειρήσεις σαν την Google, την Facebook, την Amazon κλπ ελέγχουν πλέον το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών που βλέπουμε, και το κάνουν αποκλειστικά με γνώμονα το δικό τους κέρδος. Καταστρέφουν την κοινωνία αντί να την συνδέουν, όπως υποστήριζαν ψευδώς. Dead Kennedys-East Bay Ray

Μουσικές από μπάντες με ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν γι αυτούς…. Μόνο τα ονόματά τους και σε αρκετές περιπτώσεις ούτε καν αυτά, αλλά με πολλούς τόνους  υπέροχης μουσικής. Από την πρώτες νότες της κιθάρας καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με μπάντες που φλερτάρουν με τη σκοτεινή πλευρά της ζωής κλείνοντας μας το μάτι από μία γωνιά του Bar…

“Αν η μουσική μου βοηθάει τους ανθρώπους να έρθουν σε επαφή με τα βαθύτερα, ανθρώπινα συναισθήματά τους, κι αν μπορεί να φέρει κάποια προοπτική που θα επιτρέψει στους ανθρώπους να επικεντρωθούν σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή τους, όχι όλα τα ρηχά, υλιστικά, σύνεργα της σύγχρονης ζωής, τότε θα σκεφτώ ότι έχω πετύχει κάτι”... Phil Shoenfelt

Μουσικές ελεύθερες σαν τους πειρατές που απαρνούνται τις προηγούμενες -Αγγλικές, Γαλλικές, Ολλανδικές, κ.ο.κ.-εθνικότητες, και παίρνουν το όνομα Λίμπεροι (Ελεύθεροι).

Αυτές οι μπάντες μας έχουν συντροφεύσει, μας έχουν γαλουχήσει, ξενυχτήσαμε μαζί τους παρέα και μοιραστήκαμε σκέψεις κι ανησυχίες, ήταν δίπλα μας στα δύσκολα, όπως οι πιστοί μας φίλοι και πάντα θα ανατρέχουμε σ αυτές.

Μια Playlist που δεν έχει να κάνει καθόλου με το Mainstream της εποχής αλλά ακολουθεί μόνο ότι προστάζει η ψυχή και το συναίσθημα.

Γνωρίσαμε τους αδερφικούς μας φίλους, στρώσαμε τις παρέες μας, ερωτευτήκαμε τα όμορφα κορίτσια μας, χαρήκαμε σουρώνοντας τις καθαρές μέρες με κουβάδες αλκοόλ, ξορκίσαμε τις κακές ώρες, θρηνήσαμε τους φίλους που έφυγαν νωρίς, όλα αυτά με τα τραγούδια μας που αγαπήσαμε…

Πολλά χρόνια συλλογής δίσκων μετρούν τα παιδιά του σταθμού. Επιρροές πολλές, καλοχωνεμένες, το αυστραλέζικο Punk, το αμερικάνικο Post Punk, ο θόρυβος, οι  μελωδίες οι κιθάρες που δαγκώνουν, ερμηνείες υψηλής αισθητικής και εμπνεύσεως, και το ριφ που σου παίρνουν τα μυαλά. Ήταν θέμα χρόνου να χάσω την λογική μου δίχως όλα αυτά…

Η αξία στο Rock δεν βάζει ποτέ στην ζυγαριά δίσκους και μουσικούς! Η παρέες φτιάχνουν μαζί τα όνειρά τους και μέσα και έξω από το στούντιο και την σκηνή. Μέσα στην σκληρή μοναξιά του σημερινού κόσμου ΑΡΧΟΝΤΕΣ της λάθος πλευράς της πόλης. Ενωμένοι  για να αντιμετωπίσουν καλύτερα την ζούγκλα της, καθώς και την χαβούζα των αντιλήψεων της.

Παραμορφωμένο μπάσο, κιθάρες μυδραλιοβόλα, βαθιά σκληρά τύμπανα, συνεχή φωνητικά ξεσπάσματα, παθιασμένη ερμηνεία μέχρι λιποθυμίας… Αυτά τα φυσιολογικά θ ακούσετε εδώ… ήταν απάντηση σε ένα φίλο που ρωτούσε «τι γυρεύεις εκεί ρε μαλάκα»???

Αυτές οι μπάντες μας έχουν συντροφεύσει, μας έχουν γαλουχήσει, ξενυχτήσαμε μαζί τους παρέα και μοιραστήκαμε σκέψεις κι ανησυχίες, ήταν δίπλα μας στα δύσκολα, όπως οι πιστοί μας φίλοι και πάντα θα ανατρέχουμε σ αυτές.

Είναι τραγουδοποιοί που έχουν “θαφτεί” από τις περιστάσεις, τη μοίρα, τα ναρκωτικά, τη φτώχεια, την κακή τύχη, επιμένοντας παρ’όλα αυτά κάνουν αυτό που αγαπούν περισσότερο στη ζωή τους, να γράφουν μουσική. Δεν δέχτηκαν ποτέ να συμβιβαστούν με τις δισκογραφικές εταιρείες ούτε να κάνουν εκπτώσεις στη μουσική τους κυνηγώντας ρεκόρ πωλήσεων και φήμη. Έχοντας χαρακτηριστεί Underground, έχουν κάνει διεθνή καριέρα με ορκισμένους Fans και φανατικό κοινό όπως κριτικούς, ραδιοφωνικούς παραγωγούς και συναδέλφους μουσικούς…

Μουσικές ελεύθερες σαν τους πειρατές που απαρνούνται τις προηγούμενες -Αγγλικές, Γαλλικές, Ολλανδικές, κ.ο.κ.-εθνικότητες, και παίρνουν το όνομα Λίμπεροι (Ελεύθεροι).

Εδώ θα ακούτε ΜΟΝΟ ενοχλητικούς καλλιτέχνες που θα έπρεπε για πολλούς λόγους να εξαλειφθούν ή να απορροφηθούν στην γενικότερη φτήνια της Show Biz αλλά ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ…

Αν θα είχα τη δικιά μου μπάντα, αυτά είναι τα τραγούδια που έχω ζηλέψει, που θα γουστάραμε να παίζουμε για τους φίλους μας, σε κάποιο υπόγειο... σε κάποια αποθήκη...

Είναι τραγουδοποιοί που έχουν “θαφτεί” από τις περιστάσεις, τη μοίρα, τα ναρκωτικά, τη φτώχεια, την κακή τύχη, επιμένοντας παρ’όλα αυτά κάνουν αυτό που αγαπούν περισσότερο στη ζωή τους, να γράφουν μουσική. Δεν δέχτηκαν ποτέ να συμβιβαστούν με τις δισκογραφικές εταιρείες ούτε να κάνουν εκπτώσεις στη μουσική τους κυνηγώντας ρεκόρ πωλήσεων και φήμη. Έχοντας χαρακτηριστεί Underground, έχουν κάνει διεθνή καριέρα με ορκισμένους Fans και φανατικό κοινό όπως κριτικούς, ραδιοφωνικούς παραγωγούς και συναδέλφους μουσικούς…

Πολλά χρόνια συλλογής δίσκων μετρούν τα παιδιά του σταθμού. Επιρροές πολλές, καλοχωνεμένες, το αυστραλέζικο Punk, το αμερικάνικο Post Punk, ο θόρυβος, οι  μελωδίες οι κιθάρες που δαγκώνουν, ερμηνείες υψηλής αισθητικής και εμπνεύσεως, και το ριφ που σου παίρνουν τα μυαλά. Ήταν θέμα χρόνου να χάσω την λογική μου δίχως όλα αυτά…

Η αξία στο Rock δεν βάζει ποτέ στην ζυγαριά δίσκους και μουσικούς! Η παρέες φτιάχνουν μαζί τα όνειρά τους και μέσα και έξω από το στούντιο και την σκηνή. Μέσα στην σκληρή μοναξιά του σημερινού κόσμου ΑΡΧΟΝΤΕΣ της λάθος πλευράς της πόλης. Ενωμένοι  για να αντιμετωπίσουν καλύτερα την ζούγκλα της, καθώς και την χαβούζα των αντιλήψεων της.

Μουσικές από μπάντες με ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν γι αυτούς…. Μόνο τα ονόματά τους και σε αρκετές περιπτώσεις ούτε καν αυτά, αλλά με πολλούς τόνους  υπέροχης μουσικής. Από την πρώτες νότες της κιθάρας καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με μπάντες που φλερτάρουν με τη σκοτεινή πλευρά της ζωής κλείνοντας μας το μάτι από μία γωνιά του Bar…

Παραμορφωμένο μπάσο, κιθάρες μυδραλιοβόλα, βαθιά σκληρά τύμπανα, συνεχή φωνητικά ξεσπάσματα, παθιασμένη ερμηνεία μέχρι λιποθυμίας… Αυτά τα φυσιολογικά θ ακούσετε εδώ… ήταν απάντηση σε ένα φίλο που ρωτούσε «τι γυρεύεις εκεί ρε μαλάκα»???

«Rock and Roll ήρωες Rock and Roll όνειρα, Rock and Roll θεωρίες Rock and Roll σχέδια, μου έδωσε τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου, σας ευχαριστώ για τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου»...

Κοιτώντας πίσω, η βρετανική POP ήταν απλώς οι αυξήσεις των πωλήσεων της Adidas. Μπάντες όπως οι Blur και οι Oasis δεν είχαν καμία σχέση με το Rock And Roll. Το Rock And Roll είναι για τους περίεργους, τους Outsiders, για αυτούς που ψάχνουν το δρόμο τους, για τους παρείσακτους. Οι μπάντες της Britpop, δεν το αντιπροσώπευαν αυτό. Ο Damon Albarn [των Blur], για παράδειγμα, ήταν σαν τον επιμελητή της τάξης που είναι καλός σε όλα, ακόμη και στο ποδόσφαιρο, χωρίς καν να χρειάζεται να μοχθήσει για αυτό. Όταν είσαι αληθινός καλλιτέχνης δεν σκέφτεσαι ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά επειδή δεν πουλάς δίσκους ή δεν έχεις συμβόλαιο. Απλά συνεχίζεις να γράφεις, να συνθέτεις. Εφόσον σου αρέσει να κάνεις κάποια πράγματα, απλώς συνεχίζεις να τα κάνεις. Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν σκέφτηκα ποτέ τη λέξη «καριέρα» – είναι σαν να περιμένεις να πάρεις σύνταξη. Εγώ απλώς συνεχίζω να συνθέτω και να δημιουργώ χωρίς να προσδοκώ τίποτε. Luke Haines

Νομίζω ότι υπάρχει ένας νέος εχθρός, τον οποίο μόλις τώρα αρχίζει να αναγνωρίζει ο κόσμος: οι μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας. Επιχειρήσεις σαν την Google, την Facebook, την Amazon κλπ ελέγχουν πλέον το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών που βλέπουμε, και το κάνουν αποκλειστικά με γνώμονα το δικό τους κέρδος. Καταστρέφουν την κοινωνία αντί να την συνδέουν, όπως υποστήριζαν ψευδώς. Dead Kennedys-East Bay Ray