Το Τραγούδι της Εβδομάδας: Viagra Boys – “Lick the Bag” (Γλείψτε την τσάντα)

“Η ανθρωπότητα πρέπει να αφανιστεί αν δε βρούμε μία λύση, πράμα εξαιρετικά απίθανο να συμβεί, όσο ο καπιταλισμός είναι το μοντέλο της κοινωνίας”, Benjamin Vallé

Παρ’όλο που δεν είχαμε την τύχη να τους απολαύσουμε Live, μιας και η εμφάνιση τους στην Αθήνα ακυρώθηκε λόγω κορονοϊού, θα αρκεστούμε, προς το παρόν, στο να ακούμε τα τραγούδια τους ξανά ξανά απ’όπου αντλούμε απίστευτη δύναμη και ενέργεια. Οι Viagra Boys ως μια από τις αγαπημένες μπάντες του Yellow Radio δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τις βραδυνές μας Playlist.

Στους στίχους τους καθρεφτίζεται όλη η φιλοσοφία τους για την σχιζοφρενική ζωή που ζει ο σημερινός κόσμος. Της χυδαίας δίχως όρια κατανάλωσης, και μιας χυδαίας συμπεριφοράς που ζούμε όλοι καθημερινά γύρω μας, στη δουλειά μας, στον κοινωνικό μας περίγυρο, στην πολιτεία, δυστυχώς και στον Άρη…

Είναι γνωστοί σε όλους μας, είναι οι λεγόμενοι γλείφτες, τα σιχαμερά αυτά υποκείμενα που προκειμένου να επιβιώσουν κολακεύουν, παρακαλάνε, ρουφιανεύουν, σέρνονται στα πατώματα γλείφοντας, προσφέρουν παντός τύπου υπηρεσίες σε οποιονδήποτε για να εξυπηρετήσουν το σκοπό τους. Σε αυτούς χαρίζουμε το σημερινό τραγούδι της εβδομάδας.

Στους τύπους αυτούς που ζουν ανάμεσα μας αναφέρονται οι Viagra Boys στο σημερινό Τραγούδι της Εβδομάδας, Lick the Bag. Κυκλοφόρησε μόλις πριν από λίγες μέρες μέσα από το άλμπουμ Common Sense.

Αν το όνομα Viagra Boys σε κάνει να σκέφτεσαι αποτυχημένες σεξουαλικές ικανότητες τότε έχει πετύχει το σκοπό του. Το όνομα επιλέχτηκε ως ένα Pun για τον (αποτυχημένο) ρόλο του άντρα στην κοινωνία.

Δημιουργήθηκαν το 2015 στη Στοκχόλμη, ένα εξαμελές Punk σχήμα που διαγράφει έναν καθαρά δικό του δρόμο και καταλήγει να ονομάζεται Ugly Gonzo Post Punk. Με αναμεμειγμένες επιρροές από και αναφορές στους Screaming Jay Hawkins, Butthole Surfers, Suicide και Dead Kennedys ζυμώνεται και τελικά εξελισσεται στους σημερινούς Viagra Boys.

Το πρώτο τους Live έκανε το όνομα τους να εξαπλωθεί σαν πυρετός, και τους ίδιους να αποκτήσουν πολύ γρήγορα την φήμη μιας μπάντας μοναδικής στο είδος της, που επιδίδεται σε ωμές και ξεδιάντροπες Live εμφανίσεις, και που χάρη στον μοναδικό της ήχο καταφέρνει να εκπέμπει σε κάθε Underground ακροατήριο, από Punk μέχρι Hip-Hop, και από πειραματική ηλεκτρονική μέχρι Jazz.

Οι στίχοι δε και η ξέφρενη ενέργεια του Frontman Sebastian, που πολλοί συγκρίνουν με θρυλικά ονόματα όπως οι Iggy Pop, Gibby Haynes και Nick Cave, προσδίδει τελικά στην μπάντα το Extra Star Quality καθιερώνοντας τους ως ένα πολύ μεγάλο όνομα του Punk, του ωμού, του ορθόδοξου.

“Μιλώντας συγκεκριμένα για κάποιον μουσικό, ομολογουμένως αυτός υπάρχει και δεν είναι τόσο σοκαριστικό που θα τον αναφέρω. Θρέφω μία αποστροφή προς τον Bono και τους U2. Θα ήθελα να γράψω ένα τραγούδι γι’ αυτούς σχετικά με την καταστροφή της Γης, έναντι του συμπλέγματός τους με τον Ιησού, που προσπαθεί να σώσει έναν πλανήτη ο οποίος δεν επιδέχεται επιδιόρθωση. Παρ’ όλο που μου αρέσει να ζω, πιστεύω ότι η ανθρωπότητα πρέπει να αφανιστεί αν δε βρούμε μία λύση, πράμα εξαιρετικά απίθανο να συμβεί, όσο ο καπιταλισμός είναι το μοντέλο της κοινωνίας. Ακόμη κι αν ορισμένες χώρες θεωρούνται σοσιαλιστικές, στην πραγματικότητα είναι λίγες εκείνες που στηρίζουν κάτι τέτοιο κι απλούστατα συνεχίζουν να μολύνουν, να εκμεταλλεύονται και να καταστρέφουν αυτή τη «μπάλα» στην οποία ζούμε”, Benjamin Vallé.

Καλή σας ακρόαση!!!…