Το Τραγούδι της Εβδομάδας: A Place To Bury Strangers – “We’ve Come So Far”

Σκίζουν τα συντρίμμια του πλανήτη μας με φλέγον διάταγμα ενάντια στη σήψη της σύγχρονης ζωής, είναι λιγότερο ένα τραγούδι παρά μια ελεγεία, ένα τελετουργικό κήρυγμα για έναν κόσμο που ασφυκτιά στην ίδια του την αδιαφορία.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που επιλέξαμε να ακούσουμε σήμερα, είναι το “We’ve Come So Far” από τους A Place To Bury Strangers. Κυκλοφόρησε το 2015 μέσα από το άλμπουμ Transfixiation, ήχος εκκωφαντικός, αυθεντικός που καθρεφτίζει το χάος όπου ζούμε.

Η μπάντα των A Place To Bury Strangers δημιουργήθηκε στο Μπρούκλιν το 2003 από τους David Goffan και Tim Gregorio, ενώ αργότερα προστέθηκε ο Oliver Ackermann. Για δύο δεκαετίες ενθουσιάζουν το κοινό τους με εκκωφαντικό “θόρυβο” συνδυάζοντας Post-Punk, Noise-Rock, shoegaze, ψυχεδέλεια και Avant-Garde μουσική με τολμηρούς και απροσδόκητους τρόπους.

Άρχισαν να κερδίζουν την προσοχή μετά την εμφάνισή τους στο Webster Hall με τους The Brian Jonestown Massacre το 2006. Ακολούθησε η υπογραφή συμβολαίου (σε μια χαρτοπετσέτα) με την Killer Pimp Records και σύντομα κυκλοφόρησε το πρώτο τους άλμπουμ “A Place To Bury Strangers”.

Το 2021 η σύνθεση τους αλλάζει και τα νέα μέλη John Fedowitz (μπάσο) και Sandra Fedowitz (τύμπανα) των Ceremony East Coast εδραιώνουν την πιο συγκλονιστική εκδοχή της μπάντας μέχρι σήμερα. Ο John και ο Oliver ήταν παιδικοί φίλοι που έπαιζαν στο Underground Shoegaze συγκρότημα Skywave, δημιουργώντας μαζί φουτουριστική πανκ μουσική. Αυτή η επόμενη φάση είναι μια ηχητική επιστροφή στις πιο ακατέργαστες και αυθεντικές προσπάθειες των APTBS, που προωθούνται ακόμη περισσότερο σε μια νέα χαοτικά αποκαλυπτική ενσάρκωση.

Συνήθως όταν κάποιος περιγράφει τον ήχο τους, αναπόφευκτα θα χρησιμοποιήσει τη λέξη “θόρυβος”. Ο θόρυβος είναι ένα είδος μουσικής επίσης, τα σύνορα του οποίου νιώθουν ότι μπορεί και να τα προσεγγίζουν κατά καιρούς. Πιστεύουν ότι είναι ένα συστατικό, που με τη σειρά του περιγράφει τους ήχους που είναι ίσως τεχνητά δημιουργήματα αποσπασματικών ή κακομεταχειρισμένων ήχων. Τον χρησιμοποιούν πολύ στη μουσική τους ως τρόπο μετάπτωσης της έντασης της μουσικής, αλλά και ως ένα επιπλέον στοιχείο δημιουργίας τραγουδιών και ήχων.

Η μουσική τους προσπαθεί να αναπαράξει τα πιο έντονα συναισθήματα, θλιμμένη, και ενίοτε οδυνηρή. Η έννοια της αγάπης φαίνεται να είναι θεμελιώδης στους στίχους τους, όπως και ο συνδυασμός της με έντονο, θορυβώδη και παθιασμένο ήχο. Σε κάθε τους τραγούδι υπάρχει το θεμέλιο της αγάπης και του πόθου και της λαχτάρας, του μίσους και των απογοητεύσεων… Έμπνευση τους είναι η αγάπη, η απώλεια, οι εμπειρίες του παρελθόντος και οι μελλοντικές ελπίδες και όνειρα.

Το τελευταίο τους άλμπουμ “Synthesizer” (2024), είναι κάτι περισσότερο από μια συλλογή τραγουδιών. Είναι μια φυσική οντότητα, ένα λειτουργικό συνθεσάιζερ που μπορείτε να κατέχετε αγοράζοντας την έκδοση βινυλίου. Σε μια εποχή όπου η μουσική γίνεται όλο και περισσότερο με AI και ψηφιακά εργαλεία, το Synthesizer είναι μια αναζωογονητική υπενθύμιση της δύναμης της δημιουργικότητας DIY.

Εσκεμμένα χαοτικό, αυθόρμητο και έντονα ανθρώπινο, μια απόδειξη της σημασίας του πρακτικού πειραματισμού, αποτελεί φόρο τιμής στην τέχνη της συλλογικής δημιουργίας που είναι βαθιά ριζωμένη στη φιλοσοφία του συγκροτήματος. Είναι ένας δίσκος που εξυμνεί τους αυθόρμητους, φυσικούς ήχους, το είδος της μουσικής που μπορεί να προέλθει μόνο από τη συνεργασία και την κοινότητα.

“Για μένα, η αισθητική της βιομηχανίας DIY θα είναι πάντα η πιο συναρπαστική, πάντα μου άρεσε η αντικουλτούρα και το τι κάνουν οι άνθρωποι σε αυτό. Το πραγματικά συναρπαστικό είναι όταν κάποιος παίζει στο δρόμο φοβούμενος να συλληφθεί ή έχει ένα χώρο όπου πραγματικά μπορείς να νιώσεις την αγάπη στην καρδιά και την ψυχή σου και πώς νοιάζεται λεπτομερώς για το τι στο καλό συμβαίνει. Δεν χρειάζεται να είναι μπογιά στον τοίχο ή κάτι παρόμοιο, απλά αποκτάς μια τέτοια αίσθηση πραγματικότητας στους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύεις και κάνεις παρέα. Έτσι, όταν παίζετε εκείνα τα μέρη όπου οι άνθρωποι πραγματικά εκτιμούν και νοιάζονται για το τι συμβαίνει και όπου πραγματικά σημαίνει κάτι για τη ζωή τους να έχουν μια συγκεκριμένη παράσταση, αυτά είναι εκείνα τα σόου στα οποία θέλω να είμαι μέρος”, Oliver Ackermann.

“We’ve Come So Far” (Έχουμε Φτάσει Τόσο Μακριά)

Tastes so real
I lost myself into there
Feels so real
I lost myself into there

I feel right now we′ve come so far
I feel right now we’ve come so far

Γεύσεις τόσο αληθινές
Έχασα τον εαυτό μου εκεί
Αισθάνεσαι τόσο αληθινά
Έχασα τον εαυτό μου εκεί

Νιώθω ότι αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει τόσο μακριά
Νιώθω ότι αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει τόσο μακριά

Πριν από λίγο καιρό ήρθε το “TivoliRadio” το ΝΕΟ ιντερνετικό (αρχικά) ραδιόφωνο της οικογένειας του Yellow Radio FM 101.7, ένα καθαρά μουσικό ραδιόφωνο, για όλους τους φίλους της καλής ξένης μουσικής!

Ελάτε μαζί μας σ αυτήν την γεμάτη μελωδίες διαδρομή, σε μια περιπέτεια γεμάτη προκλήσεις, εμπνεύσεις, σκέψεις… Το ταξίδι ξεκινάει… ελάτε όλοι συνεπιβάτες…!!! https://tivoliradio.gr/