Το Τραγούδι της Εβδομάδας: Townes Van Zandt – “Dollar Bill Blues”

“Το σκοτάδι περνά, δεν είναι ποτέ μακράς διάρκειας. Υπάρχει πάντα ένα φως που καίει στο τέλος της μακράς σκοτεινής σήραγγας του”, Townes Van Zandt

Σε ένα κόσμο που πεθαίνουν παιδιά καθημερινά και κανένας δεν νοιάζεται, σε ένα κόσμο όπου όλα πουλιούνται κι αγοράζονται, που τα όπλα σηκώνονται με ευκολία εναντίον των αμάχων εν καιρώ ειρήνης, που οι νόμοι τροποποιούνται ανάλογα με τα συμφέροντα, που το προσωπικό όφελος και κέρδος του καθενός υπερέχει όλων, που ο παραλογισμός κυριαρχεί και ο ανθρωπισμός τείνει να εξαφανιστεί, υπάρχουν και κάποιοι ευαίσθητοι άνθρωποι δεν που μπορούν να αντέξουν αυτή τη “ονειρεμένη” πραγματικότητα. Η ψυχή τους, το ήθος τους, η ιδεολογία τους, τους εμποδίζει να συμβιβαστούν, να γίνουν ένα με αυτό το σύστημα.

Αυτούς λοιπόν τους γενναίους επαναστάτες που αντιστέκονται και πολεμάνε με κάθε τρόπο, εδώ στο Yellow τους λατρεύουμε και τους αφιερώνουμε το τραγούδι Dollar Bill Blues από έναν άλλο ασυμβίβαστο, τον Townes Van Zandt.

Επηρεασμένος από τα Blues που τραγουδήθηκαν από τα ταλαιπωρημένα χείλη των σκλάβων στο Τέξας, έγραψε τα δικά του θλιβερά τραγούδια για να μπορέσει να ξορκίσει τη δική του κατάθλιψη και να αντέξει όλη αυτή τη ματαιότητα που αρνιόταν να συμβιβαστεί.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που επιλέξαμε να ακούσουμε παρέα μαζί σας, είναι το Dollar Bill Blues από τον Townes Van Zandt. Ένα μοναδικό Country μουσικό κομμάτι που κυκλοφόρησε το 1969 μέσα από το άλμπουμ Be Here To Love Me και μας ταξιδεύει κάπου στο σκονισμένο Τέξας.

Ζούσε τη ζωή για την οποία γράφει: ταξιδεύει, γράφει για λίγο, και μετά ταξιδεύει ξανά. Αγαπούσε τα έργα και τα σονέτα του Σαίξπηρ και έγραψε πολλά δικά του ποιήματα. Επηρεασμένος τόσο από τον Σαίξπηρ όσο και από τον Ουίλιαμς και τον Ντίλαν, μίλησε για το ρομαντισμό της περιπλάνησης, την πολύτιμη σημασία των στιγμών, τις ήσυχες δόξες και τις επώδυνες αποτυχίες της αγάπης και την απόλυτη μοναξιά των ανθρώπων. Ήταν ωδές σε χαρά που δεν είχε συναισθηματισμό, θλιβερά τραγούδια που έκανε τους ανθρώπους να αισθάνονται καλά.

Ο Townes πίστευε ότι ο ουρανός ήταν γεμάτος από τραγούδια που περίμεναν να κατέβουν κάτω στη γη.

Γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1944 στο Fort Worth του Τέξας σε μια πλούσια οικογένεια πετρελαιοειδών η οποία ήταν διακεκριμένη για τέσσερις γενιές. Ο πατέρας του που ήταν νομικός σύμβουλος εταιριών του χάρισε την πρώτη κιθάρα του τα Χριστούγεννα του 1956. Επηρεασμένος από τα τραγούδια του Χανκ Ουίλιαμς, την κιθάρα του Lightnin’ Hopkins και τους στίχους του Bob Dylan, καθώς και από την επιτυχία του Elvis Presley, μετακόμισε στο Χιούστον στις αρχές της δεκαετίας του 1960 για να δοκιμάσει μια καριέρα ως μουσικός. Πραγματοποίησε τις πρώτες συναυλίες του στο Folk Circuit του Χιούστον στα μέσα της δεκαετίας του ’60, παίζοντας σε συλλόγους όπως το Sand Mountain και το Old Quarter. Απ’το 1968 μέχρι το 1994 κυκλοφόρησε 9 άλμπουμ.

Η μουσική του επηρέασε πολλούς συναδέλφους του όπως τους Neil Young, Rosanne Cash, Emmylou Harris, Steve Earle, Guy Clark, Jerry Jeff Walker και Cowboy Junkies. Τραγούδια όπως τα “Waiting Around to Die”, “Nothin’”, “Kathleen”, “No Place to Fall”, “Pancho and Lefty”, “Snake Mountain Blues” και πολλά ακόμα θα αναγνωρίζονταν δεκαετίες μετά, όταν θα τα διασκεύαζαν μπάντες του μέλλοντος όπως οι Tindersticks, oι Walkabouts, οι Fatal Shore, οι Bright Eyes, ο Rowland S. Howard, ο Robert Plant μαζί με την Alison Krauss και πολλοί ακόμα.

Όταν πέθανε την 1η Ιανουαρίου 1997 – την ίδια μέρα ο ήρωας του Χανκ Ουίλιαμς είχε πεθάνει το 1953 – το πιο εκπληκτικό ήταν ότι είχε ζήσει τόσο καιρό. Είναι αστείο πώς μερικές φορές εκείνοι που είναι τόσο καλοί στο να πεθάνουν είναι τόσο καλοί στο να ζουν…

Παραμένει σήμερα αυτό που ήταν και όλη του η άγρια, σπασμωδική ζωή: ένας δημιουργός που λατρεύτηκε και τιμήθηκε από ομότιμους και φανατικούς οπαδούς, αλλά σε μεγάλο βαθμό άγνωστο στην Mainstream. Έγραψε μερικά από τα πιο τα θλιμμένα και σκληρά Blues και Country τραγούδια τα οποία αντικατόπτριζαν τη ζωή του και δεν έκαναν ποτέ μεγάλη επιτυχία. Δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να παίξει το παιχνίδι των δισκογραφικών, δεν πούλησε ποτέ την αυτοκαταστροφή του, δεν κυνήγησε ποτέ τη δόξα, δεν προσκύνησε ποτέ στο βωμό του χρήματος, δεν ήταν ποτέ επαγγελματίας μουσικός. Αγαπούσε και ζούσε το παράδοξο, περιοδεύοντας με απελπισμένους ανθρώπους και γράφοντας μουσική μαζί με τους φίλους του, έγραψε μερικά από τα πιο θλιβερά τραγούδια του αιώνα. Προτίμησε να ζήσει στην αφάνεια, στα όρια της φτώχειας, μη θέλοντας να προδώσει το ήθος του.

Έχοντας απαρνηθεί την άνεση στην οποία γεννήθηκε και μην αντέχοντας όλο αυτό το ψεύτικο σκηνικό που όλοι ζούμε, τραγούδησε για το πόσο πολύτιμο δώρο είναι η ζωή και προσπάθησε να καλύψει τη μοναξιά του με αλκοόλ και ουσίες.

If I had a dollar bill
Yes, I believe I surely will
Little darling, she’s a redhaired thing
Man, she makes my legs to sing
Won’t get through to save my soul
I’ve always been a gambling man

Αν είχα ένα δολάριο
Ναι, πιστεύω ότι σίγουρα θα το κάνω
Μικρή αγαπημένη, είναι μια κορώνα
Άνθρωπε, κάνει τα πόδια μου να τραγουδήσουν
Δεν θα περάσει για να σώσει την ψυχή μου
Πάντα ήμουν τζογαδόρος

Καλή σας ακρόαση!!!…