Το Yellow προτείνει, την κορεάτικη ταινία “Hope” (Ελπίδα)

Η ζωή μπορεί να μας γκρεμίσει και να μας διαλύσει, αλλά όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ.

Η “Hope” είναι μια κορεάτικη ταινία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, κυκλοφόρησε το 2013 σε έξοχη σκηνοθεσία Lee Jon-ik και σενάριο Kim Ji-hye και Jo Jung-hun. Μια απίστευτα φρικιαστική υπόθεση βασισμένη σε πραγματικά συμβάντα που ξεφεύγει από τα μελοδραματικά και χειριστικά κλισέ που συνήθως χρησιμοποιούν οι κορεάτικες ταινίες για να κερδίσουν το θεατή. Πέρα από την αποτρόπαια πράξη στην οποία περιστρέφεται το σενάριο, υπάρχει μια ιστορία αγώνα, πόνου, ανθεκτικότητας και ελπίδας.

Είναι ένα μάθημα ζωής, μια υπενθύμιση σε όλους ότι η ζωή μπορεί να είναι σκληρή, μπορεί να μην τη βιώνουμε όπως τη θέλουμε αλλά θα βιώσουμε τη ζωή όπως τη χρειαζόμαστε.

Μία συνηθισμένη οικογένεια ζει σε μια μικρή πόλη, ο μπαμπάς Dong-hoon (Sol Kyung-gu) εργάζεται σε τοπικό εργοστάσιο επεξεργασίας μετάλλων, ενώ η μαμά Mi-hee (Uhm Ji-won) διευθύνει ένα μικρό παντοπωλείο, που ονομάζεται “Hope’s Variety”, από το όνομά της οκτάχρονης κόρης τους So-won (Lee Re) και σημαίνει “Ελπίδα”. Και οι δύο γονείς είναι βιαστικοί και καταπονημένοι και αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, ειδικά ο πατέρας, ο οποίος ζει με τον συνεχή φόβο ότι δεν θα μπορεί να φροντίσει την οικογένειά του. Η Mi-hee έχει απόλυτη επίγνωση της επισφαλής οικονομικής κατάστασής τους επίσης, σε σημείο που διστάζει για πολύ καιρό να πει στον σύζυγό της ότι είναι έγκυος στο δεύτερο παιδί τους για να μην τον επιβαρύνει.

Για αυτούς τους λόγους, οι δύο γονείς έχουν πολύ λίγο χρόνο να περάσουν μαζί και να φροντίσουν τη μικρή τους κόρη. Ωστόσο, η Hope δεν ενοχλείται πολύ από αυτό, είναι ένα χαρούμενο, έξυπνο κορίτσι, αρκετά αυτάρκης και συνηθίζει να είναι συχνά μόνη της. Αρκείται να περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου της παίζοντας και βλέποντας τηλεόραση, τραγουδώντας παρέα με την αγαπημένη της εκπομπή και τον αγαπημένο της χαρακτήρα παιδικού προγράμματος Kokomong.

Μία μέρα καθώς πηγαίνει στο σχολείο ένας μεθυσμένος άντρας της επιτίθεται βάναυσα και την κακοποιεί σεξουαλικά. Καταφέρνει να επιβιώσει και να καλέσει μόνη της ασθενοφόρο. Η μάχη που δίνει για τη ζωή της είναι πολύ σκληρή, τα τραύματα είναι πολλαπλά, οι επεμβάσεις μεγάλες και οι φυσικές συνέπειες της επίθεσης οδυνηρές και μόνιμες.

Εκτός από αυτά έχει να αντιμετωπίσει και τη νομική διαδικασία που απαιτείται για να εντοπιστεί ο δράστης και να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Η Hope αναγκάζεται από το κρεβάτι του νοσοκομείου να δώσει κατάθεση και να αναγνωρίσει το δράστη χωρίς να μπορεί καν να μιλήσει.

Οι συναισθηματικές πληγές της είναι εξίσου δύσκολο να επουλωθούν, η μικρή αναρωτιέται αν φταίει η ίδια για ότι έγινε και αρνείται να δει και να μιλήσει με τον πατέρα της. Έτσι εκείνος κρύβεται κάτω από τη φορεσιά του αγαπημένου της Kokomong και γίνεται ένας “φύλακας άγγελος” στο πλευρό της.

Οι γονείς της συντετριμμένοι, γεμάτοι συναισθήματα πόνου και θυμού, προσπαθούν να την στηρίξουν με όποιο τρόπο μπορούν ενώ ο κλοιός των ατελείωτων ιατρικών λογαριασμών ολοένα και σφίγγει.

Η Uhm Ji-won είναι εξαιρετική ως μητέρα, μεταφέρει επιτακτικά την ενοχή του χαρακτήρα της για την αποτυχία να προστατέψει την κόρη της και ο Sol Kyung-gu σε μία συγκλονιστική ερμηνεία προσπαθεί απεγνωσμένα να επανασυνδεθεί με την μικρή αφού εκείνη έχει απορρίψει την παρουσία του.

Την παράσταση βέβαια κλέβει η Hope με την απίστευτη δύναμη και ατελείωτη ανθεκτικότητα που δείχνει στο να ξεπεράσει τη φρίκη που της συνέβη και να βρει το δρόμο της επιστροφής στην κανονική ζωή και το φως.

Δίπλα της σε όλη αυτή την προσπάθεια οι γονείς της και οι φίλοι της, που της συμπαραστέκονται με ατελείωτη αγάπη, δίνοντας της δύναμη και κουράγιο για να παλέψει.

Κι αφού τελικά τα καταφέρνει κι επιστρέφει χαρούμενη πια στο σχολείο, φτάνει η μέρα της δίκης κι ο κατηγορούμενος καταδικάζεται με ποινή μόλις 12 ετών. Όσοι παραβρίσκονται στην αίθουσα εξοργίζονται ενώ ο πατέρας αποφασίζει να πάρει το νόμο στο χέρια του και να σκοτώσει το δράστη. Η Hope εκείνη τη στιγμή επεμβαίνει…

Αν περιμένετε χιούμορ, ρομαντισμό και δράμα, δεν θα το βρείτε εδώ. Όπως δηλώνει και το όνομα της ταινίας ο άνθρωπος βρίσκει την δύναμη και την ελπίδα μέσα του και μέσα από τους δικούς του ανθρώπους ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Να ξεπεράσει τη μοίρα, να κερδίσει τον πόνο για να συνεχίζει να ελπίζει, να συνεχίζει να καλλιεργεί την ευτυχία.

Μια ταινία που θα μας κάνει να κλάψουμε και να στεναχωρηθούμε αλλά η καρδιά και το μυαλό μας θα μας ευχαριστήσουν γι αυτό…