Το Yellow προτείνει: Το απαγορευμένο “Joyland” από το Πακιστάν

Ένα διεισδυτικό πορτραίτο της πατριαρχικής μουσουλμανικής πραγματικότητας με τις ανίκητες κοινωνικές παραδόσεις, μια ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα που ξεπερνά τα δραματικά στερεότυπα.

Ψυχή, καταπιεσμένα συναισθήματα, μια απαγορευμένη ιστορία αγάπης στο “Joyland” του Σαΐμ Σαντίκ. Η πρώτη ταινία από το Πακιστάν που απαγορεύτηκε στην πατρίδα της και αποτελεί την πρόταση της χώρας για τα Όσκαρ 2023, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κανών κέρδισε τον Queer Χρυσό Φοίνικα. Πέρασε δια πυρός και σιδήρου, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στο Πακιστάν αλλά αγαπήθηκε από το σινεφίλ κοινό και τα φεστιβάλ όλου του κόσμου.

Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Σαΐμ Σαντίκ αφηγείται την ιστορία της διάλυσης μιας πολυπληθούς, αλλά σε σαθρά θεμέλια χτισμένης οικογένειας. Στα πλαίσια μιας κοινωνίας που απαιτεί απ’ τους άντρες και τις γυναίκες της να παίξουν συγκεκριμένους ρόλους, αδιαφορώντας για τις προσωπικές τους επιθυμίες. Σε έναν πατριαρχικό κόσμο που η γυναικεία αυτοδιάθεση καθώς και οι μη αρρενωπές συμπεριφορές και επιθυμίες καταπιέζονται καθημερινά.

Ένα ξύπνημα αισθήσεων που ο Σαΐμ Σαντίκ χειρίζεται με ουσιαστική ανθρωπιά και αλήθεια, χωρίς να υποκύψει στην επιδερμική περιγραφή του ταμπού μιας κοινωνίας γεμάτης απαγορεύσεις. Της πατριαρχικής δόμησης, της έμφυλης βίας, της προκατάληψης απέναντι στην κοινότητα των Khwaja Sira (transgender), της σταθερής υποτίμησης της γυναίκας, της πολλαπλής, πολυσχιδούς και ανελέητης καταπίεσης των ανθρώπων κάθε ηλικίας.

H οικογένεια Rana είναι μια κλασική, πατριαρχική οικογένεια στην πόλη Λαχόρη του Πακιστάν. Ο Haider είναι ο μικρότερος γιος και μαζί με την γυναίκα του, τον αδερφό του, την νύφη του και τις τέσσερις ανιψιές του ζουν όλοι μαζί υπό τον ζυγό του 70χρονου και καθηλωμένου σε καροτσάκι πατέρα του. Η ευτυχισμένη πατριαρχική οικογένεια λαχταρά τη πολυπόθητη γέννηση ενός αγοριού του μεγαλύτερου αδελφού του Haider. Άνεργος για χρόνια, άτεκνος, πασχίζει να βρει τη θέση του σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον με ευαισθησία απέναντι στις διάφορες πιέσεις.

Ο Haider δέχεται την πρόταση ενός φίλου για δουλειά και καταλήγει χορευτής μιας ομάδας του ερωτικού θεάτρου όμως θα αποκρύψει απ’ όλους ότι προσλήφθηκε ως χορευτής, λέγοντάς τους πως έχει αναλάβει διευθυντικά καθήκοντα. Συγκεκριμένα, αναλαμβάνει να πλαισιώσει την Biba, μια δυναμική τρανς χορεύτρια με αδιαπραγμάτευτη φιλοδοξία για την καριέρα της. Καθώς τα συναισθήματά του γι’ αυτή πληθαίνουν, όλη η οικογένεια έρχεται αντιμέτωπη με τις πληγές της.

Στην ιστορία αυτή δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, όλοι είναι θύτες και θύματα μέσα σε ένα σύστημα διαιώνισης πατριαρχικών στερεοτύπων και αυστηρών κατευθύνσεων, θρησκευτικών και μη, σχετικά με το πώς οι άνθρωποι οφείλουν να ζουν τις ζωές τους.

Ο ίδιος ο Σαΐμ Σαντίκ δήλωσε, “Το Joyland είναι μια απο-ρομαντικοποίηση μιας ιστορίας ενηλικίωσης και ένας φόρος τιμής σε όλες τις γυναίκες, τους άνδρες και τους τρανς ανθρώπους που πληρώνουν το ανθρώπινο τίμημα της πατριαρχίας. Είναι επίσης μια ωδή στην επιθυμία που δημιουργεί απίθανους δεσμούς και στην αγάπη που τους κάνει αθάνατους. Τελικά, δεν είναι παρά ένα ραγισμένο γράμμα αγάπης προς την πατρίδα μου”.