Στις 4 Οκτωβρίου 2019 οι Underground Youth ήταν για λίγους τυχερούς στην Θεσσαλονίκη…(video)

Κι αν δεν είναι το μεγάλο όνομα, έχουν καταφέρει να χτίσουν μια… υπόγεια αλλά στενή σχέση με το ελληνικό κοινό.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2019, η βραδιά που περίμενα με ανυπομονησία, για να παρακολουθήσω ένα αγαπημένο συγκρότημα, παρ’ όλο που επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη άλλες τρεις φορές (2012, 2015, 2017) και για προσωπικούς λόγους δεν κατάφερα να τους δω καμία, επιτέλους έφτασε. Αν και η μέρα ήταν πολύ ζόρικη λόγω της έντονης και συνεχούς βροχής, η νύχτα ήταν καλύτερη και από το αναμενόμενο.

Του Ηρακλή Κοκοζίδη:

Πρώτη ευχάριστη έκπληξη η μεγάλη προσέλευση του κόσμου και όλων σχεδόν των ηλικιών, με μεγαλύτερο ποσοστό στα νέα παιδιά, χωρίς όμως να λείπουν και αρκετοί μεγάλοι (για ποιους χτυπάει η καμπάνα;).

Με την είσοδο στο χώρο και τους Psychedelic Trips To Death να έχουν ήδη ξεκινήσει πριν μερικά λεπτά, το κοινό έχει σχεδόν γεμίσει την αίθουσα και συνεχίζει να προσέρχεται, χωρίς όμως να παρουσιάζονται φαινόμενα ασφυξίας και δυσφορίας. Η παρέα αποφασίζει να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα στο πίσω πίσω άκρο αλλά με πανοραμική θέα και καλή ηχητική απόδοση. Οι Psychedelic Trips To Death έχουν ανοίξει και παλιότερα για τους Underground Youth, είναι συγκρότημα σχεδόν δεκαετίας, έπαιξαν εντός έδρας, οπότε ήταν άνετοι στη σκηνή, δυναμικοί, ταξιδιάρικοι με αποτέλεσμα να μας ζεστάνουν μαζί με τα πρώτα ποτά για τη συνέχεια.

Γύρω στις 22.40 οι Underground Youth ξεκινούν να παίζουν τις πρώτες νότες του ‘Sins’ που ανοίγει και την πρόσφατη δισκογραφική τους δουλειά ‘Montage Images Of Lust And Fear’, από την οποία έπαιξαν σχεδόν όλες τις συνθέσεις, με προσωπικό αγαπημένο το ‘Last Exit To Nowhere’, αλλά το ‘Blind’ και το ‘I Can’t Resist’ ήταν τα αγαπημένα του κόσμου.

Αποκορύφωμα το ‘The Death Of The Author’,  φοβερή σύνθεση και κατάθεση ψυχής από τον Craig Dyer να κατεβαίνει από τη σκηνή και να παίζει μέσα στο κοινό, εικόνα που βλέπουμε πολύ σπάνια.

Αδύναμη στιγμή το ‘Too Innocent To Be True’, γιατί έσπασε για λίγο την ένταση που δημιούργησαν. Φυσικά δεν έλειψαν οι αναφορές στο παρελθόν, αφού ακούσαμε τα παλιότερα ‘Mademoiselle’, ‘Hope And Pray’, ‘I Need You’, ‘Strangle Up My Mind’, ‘Delirium’, ‘Juliette’ (ύμνος), ‘Morning Sun’, ‘Art House Revisited’, ‘The Outsider’, ‘Half Poison Half God’, ‘Feel The Void’. Η απουσία του ‘Alice’ από τη λίστα παραξένεψε τον περισσότερο κόσμο, γιατί είναι αγαπημένο από πολλούς και ήταν το ηχητικό χαλί στο ραδιοφωνικό σποτάκι της συναυλίας. Θα ήθελα ν’ ακούσω ‘Tokyo Blue’ και ‘Rodion’ αλλά έμεινα με την όρεξη.

Αυτά με το ηχητικό μέρος, πάμε στο οπτικό. Ο Craig Dyer απόλυτος ηγέτης στο κέντρο της σκηνής με τη χαρακτηριστική vox phantom κιθάρα του και τις δυνατές ερμηνείες του, αν και δεν ήταν ιδιαίτερα κινητικός, μετά από κάθε τραγούδι ευχαριστούσε τον κόσμο στα ελληνικά και στα αγγλικά και μας τρέλανε όταν κατέβηκε από τη σκηνή και έπαιξε ανάμεσα στο κοινό. Ο Max James με το rockabilly look και το vintage μπάσο του ήταν ο πιο κινητικός, ο πιο χορευτικός, ο πιο ρυθμικός από τους υπόλοιπους και προς το τέλος ευχαριστούσε κι αυτός τον κόσμο. Ο Leonard Kaage με το περίεργο ξανθό του μαλλί αν και μετρημένος στις κινήσεις του ήταν καταπληκτικός στο παίξιμο της κιθάρας του και το fuzz να χτυπάει στα κόκκινα.

Τέλος, στην κυρία της παρέας από το Manchester, την Olya Dyer (ναι είναι ζευγάρι με τον Craig και όχι αδέρφια), τι  να πω. Είναι πάντα όρθια και χτυπάει με τόση μανία τα τύμπανα σε εκστατικούς ρυθμούς, μία διαφορετική και σπάνια εικόνα για ντράμερ και φυσικά είναι κουκλάρα. Η οθόνη πίσω από το συγκρότημα να παίζει συνεχώς φιλμάκια του Andy Warhol και του Man Ray, τα φωτιστικά να δίνουν τον κατάλληλο φωτισμό ανάλογα με το ρυθμό και ευτυχώς η απουσία καπνογόνων ήταν ανέλπιστο δώρο.

Η μουσική των Underground Youth έχει επιρροές από πολλούς καλλιτέχνες και μουσικά είδη, αλλά θα χρειαστεί εγκυκλοπαίδεια για να τα παραθέσω εδώ. Είναι ένας συνδυασμός post punk, shoegaze, psychedelic pop, garage rock, εστιάζει σε όμορφες μελωδίες με σκοτεινούς ποιητικούς στίχους, εμπλουτισμένη με ωμή ενέργεια και θόρυβο αλλά με μία σύγχρονη ματιά. Μόνο οι δύο λέξεις του ονόματός τους τα λένε όλα. Δυνατή εμπειρία, φύγαμε με όμορφα συναισθήματα και θετικές σκέψεις. Στο επανιδείν σύντομα.