David Rovics : Τραγούδια σημαντικότητας για γνωστούς και αγνώστους…

Σε μια εποχή ασημαντότητας δίσκοι σαν αυτόν του David Rovics όχι μόνο αξίζουν να ακουστούν, αλλά υποδηλώνουν ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα

Στο πείσμα της μουσικής βιομηχανίας που προσπαθεί να δημιουργήσει ανύπαρκτες και κατασκευασμένες εμπορικά μουσικές κουλτούρες, το λαϊκό εργατικό τραγούδι στην Αμερική συνεχίζει και υπάρχει μέχρι τις μέρες μας. Κινείται υπόγεια και DIY πάνω στα χνάρια των Joe Hill, Woody Guthrie, Utah Philips και πολλών άλλων τραγουδοποιών που αρνούνται να συμβιβαστούν με το κυρίαρχο αμερικανικό όνειρο.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Αμερικανού αναρχικού, συνδικαλιστή, μέλους των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW) και μουσικού David Rovics.

Τα τραγούδια του αντανακλούν την αγωνία του για κοινωνική δικαιοσύνη και αφορούν επίκαιρα θέματα όπως ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, η αμερικανική ηγεμονία και άλλα πολλά. Με αφορμή τον νέο του άλμπουμ, Strangers & Friends, που κυκλοφόρησε στις 19 Ιανουαρίου θα επιχειρήσουμε μια μικρή παρουσίαση του δίσκου.

Κάθε τραγούδι της εργατικής τάξης είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνδικαλιστικού κινήματος και των αγώνων που το γέννησαν. Άλλοτε γραμμένα από ανώνυμους δημιουργούς κι άλλοτε από ποιητές που εμπνεύστηκαν απ’ τον αγώνα και εντάχθηκαν σε αυτόν, αυτά τα τραγούδια πάντα εξέφραζαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση του ανθρώπου. Αυτή η παράδοση του εργατικού τραγουδιού στις HΠA, πρόσφερε τον χώρο και τις βάσεις για το κύμα της Φολκ μουσικής που επένδυσε μουσικά τις δεκαετίες των κινημάτων του ‘60 και ’70.

Φτάνοντας στις μέρες μας που ακόμα και το “πολιτικό” τραγούδι είναι αποϊδεολογικοποιημένο, μουσικοί όπως ο Rovic, το επαναφέρουν στην αρχική του κατεύθυνση, αυτήν της χειραφέτησης του ανθρώπου. Απευθύνεται σε αγνώστους και σε φίλους, δηλώνοντας κάτι που είναι οργανικό στην ανθρώπινη φύση και που δεν είναι άλλο από την αλληλεγγύη: “Πεινούσα και μου έδωσες φαγητό, διψούσα και μου έδωσες να πιω, ήμουν γυμνός και με έντυσες, ήμουν άγνωστος και με προσκάλεσες μέσα”. Η φράση αυτή αντικατοπτρίζει αυτό που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια με το προσφυγικό.

Ανοίξαμε την καρδιά μας, διεκδικήσαμε το αυτονόητο, και από άγνωστοι γίναμε φίλοι. Σε πείσμα της εξουσίας, συνυπάρξαμε αρμονικά και συνεχίζουμε μέσα από τις καταλήψεις και τους αυτοργανωμένους χώρους να φωνάζουμε προς κάθε κατεύθυνση που θέλει να μας καταστείλει ότι δεν θα τα καταφέρει.

Ας επιστρέψουμε όμως στην μουσική. Το Strangers & Friends είναι μια συλλογή δεκατεσσάρων αυθεντικών τραγουδιών συν δυο bonus, με θεματολογία που αφορά τους μετανάστες, την άνοδο του ναζισμού και του ρατσισμού στις ΗΠΑ, την αποξένωση αλλά και την ελπίδα της αντίστασης, τη Βενεζουέλα και άλλα πολλά. Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο Rovics, τα τραγούδια προέκυψαν από μια σειρά ασυνήθιστων περιστάσεων.

Το κύριο χαρακτηριστικό του δίσκου είναι η ανθρώπινη φωνή ως το βασικό όργανο και κυρίως όταν ενώνονται πολλές φωνές μαζί. Έτσι, αυτή η χορωδιακή διάσταση είναι διάχυτη. Φυσικά, ένας καλός λαϊκός, παραδοσιακός ή εργατικός δίσκος δεν μπορεί να μην έχει κάποια γεύση από Ιρλανδία. Στην περίπτωση μας, ο δίσκος ηχογραφήθηκε εκεί τον περασμένο Οκτώβριο. Την παραγωγή έκανε ο Pol Mac Adaim, ένας πολυτάλαντος άνθρωπος. Κρατώντας ένα μινιμαλιστικό κόνσεπτ, δούλεψε προσεκτικά και μετέτρεψε τις οποίες τεχνικές αδυναμίες του Rovics σε κάτι πολύ αξιόλογο, επενδύοντάς το με σφυρίγματα, φυσαρμόνικες και φλάουτα, δημιουργώντας μια μαγευτική ατμόσφαιρα.

Πηγή: merlins.gr