Bob Vylan: Eίμαστε μια βίαιη μπάντα σε μια βίαιη χώρα… (video)
Από Εύη Αλεξίου Στις 1 Ιουλίου, 2020
“Όποιος σου λέει να είσαι φιλειρηνικός και ανέμελος αυτή την εποχή, σίγουρα προσπαθεί να σε κρατήσει στη φτώχεια, τόσο σε πνευματικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο”
“Θέλουμε να προσφέρουμε μια εναλλακτική λύση σε αυτά που έχετε συνηθίσει, είτε πρόκειται για Top-40 επιτυχίες είτε για τον ήχο που περιμένετε να ακούσετε από το Punk και το Grime. Υπάρχουν τόσα πολλά σκ@τ@ δίχως ουσία, δίχως βάθος, δίχως γνήσια οργή. Πώς είναι δυνατόν να γράφονται τόσα πολλά τραγούδια για έρωτες και διασκέδαση, τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στην τροφή και τη θέρμανση; Υπάρχει κόσμος που κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του και υποτίθεται ότι εμείς πρέπει να σκοτιζόμαστε για ανεκπλήρωτους έρωτες; Η διασκέδαση και ο ρομαντισμός είναι μια χαρά, αλλά δεν είναι η ζωή του μέσου ανθρώπου. Ο μέσος άνθρωπος έχει φτάσει πλέον στο αμήν, το ίδιο και εμείς, επομένως η οργή πηγάζει μέσα από οτιδήποτε κάνουμε”, Bob Vylan.
Οι Bob Vylan είναι ένας σχετικά πρόσφατος καρπός που ξεφύτρωσε από το μονίμως γόνιμο μουσικό δέντρο της Βρετανίας, σε μια σκηνή που τελευταία δείχνει να επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο εμπλουτίζοντας τους ήχους της με κοινωνικοπολιτικούς στίχους οι οποίοι αφενός αντανακλούν την κατάσταση στη χώρα τους και αφετέρου προσεγγίζουν ευαίσθητα ζητήματα όπως ο ρατσισμός και η αναβίωση του ναζισμού.
Ο Bobby (φωνητικά) και ο Bobbie (τύμπανα και πνευματική καθοδήγηση) γεννήθηκαν και ζουν στο Ίπσουιτς του Λονδίνου και το χρώμα της επιδερμίδας τους είναι σκούρο. Ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει αυτό και μολονότι μεγαλώνοντας δέχτηκαν στα αυτιά και στο πετσί τους τη ρατσιστική βία, σύντομα έμαθαν πως η απάντηση δεν είναι να γυρίζεις και την άλλη παρειά. Και στο We Live Here, το πρόσφατο Mini LP που κυκλοφόρησαν πριν από λίγο καιρό, η κραυγή τους δεν είναι κραυγή απόγνωσης αλλά κάλεσμα για δράση. “Δεν ήρθαμε από το πουθενά. EΔΩ ΖΟΥΜΕ!” δηλώνουν αποφασιστικά στον ομότιτλο αντιρατσιστικό ύμνο τους. Έχουν διαβάσει Malcolm X και Noam Chomsky, έχουν εντρυφήσει στους στίχους του Gil Scott Heron και φοράνε μπλουζάκια με το λογότυπο των αναρχοπάνκ Crass.
“Νομίζω ότι κάθε μαύρος έχει να διηγηθεί μια ιστορία για την πρώτη φορά που κάποιος τον αποκάλεσε «αράπη»”, λέει ο Bobby. “Και μάλλον θα τη θυμάται για πάντα. Μπορεί να μη θυμάται την τρίτη φορά, σίγουρα όμως θα θυμάται την πρώτη – ή την πιο πρόσφατη – σίγουρα πάντως την πρώτη. Στην περίπτωσή μου, ρώτησα τη μητέρα μου, η οποία είναι λευκή, τι σημαίνει η λέξη. Κι εκείνη μου απάντησε ότι είναι κακιά λέξη».
Η μουσική τους είναι ένα αμάλγαμα από ξέχειλη Punk/Hardcore και Rap/Grime οργή, για τους Bob Vylan τα είδη αυτά προέρχονται από την DIY νοοτροπία και είναι ήχοι της εργατικής τάξης, ενώ οι στίχοι τους είναι από εκείνους που προτρέπουν το κοινό να τους τραγουδάει μαζί τους, λέξεις που τσακίζουν κόκαλα.
Ωστόσο, δεν δίνουν δεκάρα αν τα Media τους κατατάσσουν στο άλφα ή το βήτα είδος και προτιμούν να σε ρίχνουν στα βαθιά και να σε αφήνουν να τα βγάλεις πέρα μόνος σου. Οι Bob Vylan παίζουν μουσική για ανοιχτόμυαλους…
Θέλουν να είναι αλλόκοτοι, να είναι παρίες, να είναι τα μαύρα πρόβατα. Και, πάνω απ’ όλα, θέλουν να παραμείνουν οργισμένοι, αυτές τις μέρες άλλωστε καθένας οφείλει να είναι οργισμένος.
“Όποιος σου λέει να είσαι φιλειρηνικός και ανέμελος αυτή την εποχή, σίγουρα προσπαθεί να σε κρατήσει στη φτώχεια, τόσο σε πνευματικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Εμείς δεν κηρύσσουμε την ειρήνη, τον πασιφισμό και τη μη βία, εμείς είμαστε μια βίαιη μπάντα σε μια βίαιη χώρα. Όταν αυτή η χώρα κάνει πράξη την ειρήνη και τον πασιφισμό, τότε θα το κάνουμε κι εμείς. Μέχρι τότε όμως η μουσική μας και οι ιδέες μας θα συνεχίσουν να επηρεάζονται από όσα βιώνουμε και όσα βλέπουμε”.
Το We Live Here κυκλοφόρησε στις 5 Ιουνίου 2020 και η απόφαση των Bob Vylan ήταν να αναρτηθεί ψηφιακά στο Βandcamp της μπάντας, από όπου όποιος ήθελε μπορούσε να προ-παραγγείλει το βινύλιο (η πρώτη παρτίδα εξαντλήθηκε σε διάστημα λίγων ωρών). Όπως έγραψε κάποιος για τον δίσκο, είναι λίγο δύσπεπτο για το στομάχι των λευκών, και έτσι θα έπρεπε να είναι. Οι κοινωνικοί σχολιασμοί στους στίχους περιγράφουν μια εικόνα της Βρετανίας μέσα από τα μάτια των μαύρων, είναι ένα Soundtrack για όσα συμβαίνουν στους δρόμους, φιλτραρισμένα μέσα από τα δελτία ειδήσεων, αφιλτράριστα μέσα από τα Viral βίντεο που κυκλοφορούν ελεύθερα για όποιον έχει μάτια να δει και αυτιά για να ακούσει.
Οι Bob Vylan είναι άλλη μια κραυγή της περήφανης μαύρης φυλής που απαιτεί να ακουστεί…
Πηγή: merlins.gr
