Jim Morrison: “Όταν συμβιβαστείς με την εξουσία, γίνεσαι ο ίδιος εξουσία”

“Υπάρχει ένα σημείο που αν το ξεπεράσουμε δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω. Σε αυτό το σημείο πρέπει να φτάσουμε”, έγραψε κάποτε ο Κάφκα. Σε αυτό το σημείο έφτασε ο Jim Morrison…

Ο Jim Morrison ήταν ποιητής, στοχαστής, επαναστάτης, στιχουργός και ερμηνευτής. Yπήρξε ο απόλυτος ροκ σταρ και ο απόλυτα μοναχικός άνθρωπος. Έγινε ίνδαλμα, όχι μόνο για τη γενιά του αλλά για πολλές μεταγενέστερες γενιές. Ήταν διαφορετικός από όλους. Ήταν επαναστάτης και οραματιστής. Ήταν ο ένας και μοναδικός Jim Morrison. Γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1943.

“Τίποτε άλλο δεν μπορεί να επιβιώσει από ένα ολοκαύτωμα πέρα από την ποίηση και τα τραγούδια. Κανείς δεν θυμάται απέξω ένα ολόκληρο μυθιστόρημα. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει μια ταινία, ένα γλυπτό, έναν πίνακα, αλλά όσο θα υπάρχουν άνθρωποι, τα τραγούδια και η ποίηση θα μπορούν να συνεχίζουν”, Jim Morrison.

Επηρεάστηκε πολύ από τον ποιητή Arthur Rimbaud του 19ου αιώνα και μετέδωσε τη φιλοσοφία του Γάλλου στους Doors. Οι Doors “πάντρεψαν” την Rock με την υπαρξιακή ποίηση και με το αυτοσχεδιαστικό θέατρο.

Ο Rimbaud υποστήριξε τη “λογική διαταραχής όλων των αισθήσεων προκειμένου να επιτευχθεί το άγνωστο”. Το άγνωστο ήταν ότι πιο ελκυστικό για τον Jim. Αγάπησε επίσης τον σπουδαίο Λονδρέζο, ποιητή και ζωγράφο, William Blake, τον οποίο περιγράφει σαν οδηγό του “στο δρόμο για το παλάτι της σοφίας”.

Εκλεκτικός βαρύτονος ποιητής, ιρλανδικής καταγωγής, με ένα έμφυτο συνθετικό δώρο. Οραματιστής και πνευματικός ηγέτης της εποχής του, ασυμβίβαστος, persona. Έχει χαρακτηριστεί “Ο Διόνυσος της rock μουσικής”. Ύμνησε την σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Ήρωές του ο Διόνυσος, ο Νίτσε και ο Ριμπό. Τον αποκάλεσαν “ηλεκτρικό shaman”, “πρίγκηπα του σκότους” και οι φίλοι του τον φώναζαν “Jimbo”.

Ο Jim Morrison θαύμαζε τις θεωρίες του Γερμανού φιλόσοφου Νίτσε για το άτομο και την ηθική. Στην προσωπική του ζωή υπήρξε ευαίσθητος και ντροπαλός αλλά άγριος στην σκηνή. Προσπάθησε να ρίξει φως στο άγνωστο που τόσο τον συνέπαιρνε. Πάντα είχε μαζί του ένα βιβλίο στο χέρι. Αληθινός βιβλιοφάγος.

Τα ενδιαφέροντα του ήταν η επανάσταση, η αναταραχή, το χάος και ιδιαίτερα για τη δραστηριότητα που φαίνεται να μην έχει καμιά έννοια, ο ίδιος έλεγε: “Όταν συμβιβαστείς με την εξουσία, γίνεσαι ο ίδιος εξουσία”.

Οι Doors ήταν το επιδραστικότερο γκρουπ στα 60’ς στην Αμερική. O Jim Morrison με την μανία του για τους παλιούς μαύρους τραγουδιστές των blues, ο Ray Manzarek με τις γνώσεις κλασικής μουσικής, των blues και της folk του, ο Robbie Krieger που έπαιζε εξαιρετική flamenco κιθάρα και ο John Densmore με την jazz του διαμόρφωσαν το χαρακτηριστικό στιλ των Doors.

Ο Morrison ήταν άτομο που, δεν θα μπορούσε, και δεν ήξερε πώς να συμβιβαστεί με την τέχνη του. Η δύναμη του αυτοσχεδιασμού τον οδηγούσε στην σκηνή. O Jim περιέγραψε ότι “μια συναυλία των Doors είναι μια δημόσια συνεδρίαση και απαιτείται από το κοινό να πάρει μέρος σε μια ειδική δραματική συζήτηση. Όταν εκτελούμε, συμμετέχουμε στη δημιουργία ενός κόσμου και το γιορτάζουμε με το πλήθος”. Κραύγαζε για να “ξυπνήσει” το ακροατήριο από το λήθαργο και την ύπνωση της τηλεόρασης και την επιβαλλόμενη έλλειψη συναίσθησης.

Μερικές ημέρες προτού να “πετάξει” στο Παρίσι, έκανε την τελευταία δήλωσή του στον Τύπο: “για μένα, δεν ήταν ποτέ πραγματικά μια πράξη, εκείνες οι αποκαλούμενες αποδόσεις. Ήταν ένα πράγμα μεταξύ ζωής και θανάτου, μια προσπάθεια να επικοινωνήσω, για να περιβάλλω πολλούς ανθρώπους σε έναν ιδιωτικό κόσμο σκέψης”.

O Jim Morrison έφυγε από τη ζωή, στο Παρίσι στις 3 Ιουλίου 1971. Η επιθυμία του ήταν να αναφερθεί ως ποιητής…

Στη δεκαετία του 1990, ο πατέρας του τοποθέτησε στον τάφο του μια μαρμάρινη πλάκα που αναγράφει στα αρχαία ελληνικά “ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ”, που ερμηνεύεται ελεύθερα ως “πιστός στο ίδιο του το πνεύμα”.