ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: THE SWAYBACK – “JUST LIKE THE OLD DAYS” (ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΜΕΡΕΣ)

“Παίζουμε μουσική για αυτές τις στιγμές που είμαστε όλοι μαζί και κατά κάποιο τρόπο εξυψώνουμε τη συνείδησή μας και τρέφουμε την ψυχή μας”, Eric Halborg.

Έχουν μια διαχρονικότητα που μοιάζει με εκείνη των μεγάλων κλασικών ροκ συγκροτημάτων όλων των εποχών που έγιναν πιο συναρπαστικά με την πάροδο του χρόνου. Αντί να ακολουθούν τις καριέρες που είναι σκλαβωμένες από τις τάσεις και επικεντρώνονται στο Branding αντί στο πάθος, έχουν αφιερώσει το χρόνο τους καλλιεργώντας την τέχνη τους, όπως ήταν παλιά.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που επιλέξαμε να ακούσουμε σήμερα, είναι το “Just Like The Old Days” από τους The Swayback. Κυκλοφόρησε το 2008 μέσα από το άλμπουμ Long Gone Lads, μια υπέροχη μελωδία που λούζει με φως τα πιο μαύρα σκοτάδια μας…

Οι The Swayback δημιουργήθηκαν το 2002 στο Breckenridge από τους Eric Halborg (μπάσο, φωνητικά) και William Murphy (κιθάρα) και μετά από λίγο καιρό την ομάδα συμπλήρωσαν οι Adam Tymn (κιθάρα) και Carl Sorensen (ντραμς). Ξεκίνησαν ως ένα πανκ συγκρότημα αλλά στα τελευταία χρόνια, ο ήχος τους έχει εξελιχθεί πιο περίπλοκος και μεγαλοπρεπής, σε ένα ροκ βασισμένο στο μπλουζ.

Η έμπνευση για να ξεκινήσουν το συγκρότημα προήλθε από το γεγονός ότι αγαπάνε τη μουσική, συλλέγουν δίσκους, και θέλουν να κάνουν μουσική σαν τους ανθρώπους των οποίων τους δίσκους αγοράζουν, δηλαδή τους ήρωες τους. Είναι κάτι που μπορούν να καλλιεργήσουν και θέλουν να αναπτύξουν σε όλη τους τη ζωή.

Εξέπληξαν με το σκοτεινό και μοναδικό στυλ τους, με την πιο κοντινή τους σύγκριση να είναι οι Joy Division. Τα φωνητικά, τα οποία μοιράζονται ο κιθαρίστας Eric Halborg και ο μπασίστας Bill Murphy, εκτείνονται στο τρομακτικό φάσμα από τον Ian Curtis μέχρι τον Glenn Danzig.

Η μουσική τους είναι απόκοσμη και άπιαστη, ωστόσο είναι συντονισμένη με τη συχνότητα της καθημερινής ζωής που σχετίζεται με τις ανησυχίες, τις ανασφάλειες και την αβεβαιότητα που μαστίζει την καθημερινή ζωή.

Όλοι είναι ισόβιοι μουσικοί με απόλυτη εμμονή με το γράψιμο τραγουδιών, τα στούντιο ηχογράφησης, τις ζωντανές εμφανίσεις, την ιστορία της μουσικής, τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις. Ο πόθος τους να ασχοληθούν με όλες τις πτυχές της μουσικής και να δουν τι μπορούν να συνεισφέρουν σε αυτήν είναι ατελείωτος, οπότε το ταξίδι συνεχίζεται.

Έχουν τηρήσει επίσης ένα μανιφέστο ανοιχτόμυαλης δημιουργικότητας μεταξύ των μελών. Ποτέ δεν έχουν θέσει έναν σκληρό ορισμό για το πώς θα ακουγόταν το συγκρότημα ή πώς θα βγει ένα τραγούδι. Φέρνουν ιδέες για τραγούδια στο συγκρότημα και υπάρχει ένα δημοκρατικό μπρος-πίσω που βάζει τις ιδέες του καθενός που καταλήγουν στο δίσκο. Κάθε μέλος γνωρίζοντας ότι έχει λόγο και ότι ο μόνος στόχος είναι η δημιουργία του τραγουδιού, διατηρεί ζωντανή όλη αυτή τη συναρπαστική διαδικασία.

Aποφεύγουν τις συναναστροφές με δισκογραφικές και μάνατζερ, η μουσική γι αυτούς είναι κάτι ιερό που θεωρούν πολύτιμο και που προσπαθούν να αναπτύξουν.

Με τις διαβόητες ζωντανές εμφανίσεις τους έχουν μοιραστεί τη σκηνή με τόσο διαφορετικά συγκροτήματα όπως οι Gang of Four, Girls, The Raveonettes, Dead Meadow, Dum Dum Girls, The Man, Akron/Family, Yeah Yeah Yeahs, Swervedriver, Hold Steady, Cage The Elephant, A Place to Bury Strangers.

Ηχογράφησαν το τελευταίο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ Double Four Time το 2012 με τον θρυλικό Βρετανό παραγωγό Andy Johns, ο οποίος έχει συμμετάσχει στην παραγωγή μουσικής για τους Led Zeppelin, Television, The Rolling Stones, Joni Mitchell, Eric Clapton και άλλους.

“Just Like The Old Days” (Όπως τις Παλιές Μέρες)

Just like them old days, only better
All our dreams burned down, so we don’t expect too much
And just like them old days, only better
We burn brightly, we tread lightly
Conjure the spirits and deliver it nightly

Jump off, get out, she got off the haze
For a brother caught up in the craze
When we’ve got escape routes for that
I’m not telling you how it is, I’m rubbing it in where it’s at

Ακριβώς όπως τις παλιές μέρες, μόνο καλύτερα
Όλα μας τα όνειρα κάηκαν, οπότε δεν περιμένουμε πολλά
Και όπως παλιά, μόνο καλύτερα
Καιγόμαστε λαμπερά, πατάμε ελαφρά
Ζητήστε τα πνεύματα και παραδώστε το κάθε βράδυ

Πήδηξε, φύγε, έφυγε από την ομίχλη
Για έναν αδερφό που πιάστηκε στην τρέλα
Όταν έχουμε δρόμους διαφυγής για αυτό
Δρόμοι διαφυγής για αυτό
Δεν σας λέω πώς είναι, το σκάω εκεί που είναι.

Πριν από λίγο καιρό ήρθε το “TivoliRadio” το ΝΕΟ ιντερνετικό (αρχικά) ραδιόφωνο της οικογένειας του Yellow Radio FM 101.7, ένα καθαρά μουσικό ραδιόφωνο, για όλους τους φίλους της καλής ξένης μουσικής!

Ελάτε μαζί μας σ αυτήν την γεμάτη μελωδίες διαδρομή, σε μια περιπέτεια γεμάτη προκλήσεις, εμπνεύσεις, σκέψεις… Το ταξίδι ξεκινάει… ελάτε όλοι συνεπιβάτες…!!! https://tivoliradio.gr/