To Tραγούδι της Εβδομάδας: Τalking Heads – “Once in a Lifetime”

Aφήνουμε το χρόνο να περνάει, αφήνουμε τη ζωή να περνάει από δίπλα μας χωρίς να ζούμε, απλοί θεατές, επικεντρωμένοι στο κυνήγι του “ονείρου”

Γράφει η Εύη Αλεξίου:

Υπάρχουν κάποια τραγούδια που μόλις ακούσουμε τις πρώτες νότες το πρώτο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε είναι να αρχίσουμε να κουνιόμαστε δειλά ακολουθώντας το ρυθμό της μουσικής. Ακούγοντας όμως αυτό το κομμάτι το μόνο που κάνουμε είναι να πεταχτούμε από τον καναπέ μας, να πετάξουμε μακριά το κινητό ή το τάμπλετ ή οτιδήποτε μας βαραίνει και να αρχίσουμε να χορεύουμε με τη συνοδεία των Αφρικάνικων κρουστών των Τalking Heads!!

Και πώς να μην θέλεις να χορέψεις βλέποντας και μόνο στο βίντεο τον εκπληκτικό David Byrne να επιδίδεται σε ένα ξέφρενο χορό ενώ υποδύεται έναν ιεροκήρυκα την ώρα που κηρύττει.

Όπως ίσως κάποιοι  καταλάβατε, το Τραγούδι της Εβδομάδας που επιλέξαμε για σήμερα να ακούσουμε παρέα, είναι το Once in a Lifetime, από το άλμπουμ Remain in Light που κυκλοφόρησε το 1980, από τους Talking Heads.

Oι Talking Heads έχουν χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο αναγνωρισμένες μπάντες της δεκαετίας του ’80. Υπήρξαν πρωτοπόροι του νέου κύματος μουσικής ενσωματώνοντας στοιχεία του punk, rock, funk και ethnik με avant-garde ευαισθησίες και μια ανήσυχη και αιχμηρή εικόνα. Μεταξύ του πρώτου τους άλμπουμ το 1977 και του τελευταίου τους το 1988, είχαν καταγράψει τα πάντα, από την art-funk μέχρι τις πολυρυθμικές εξερευνήσεις του κόσμου και την απλή, μελωδική ποπ κιθάρα.

Αυτό που τους κάνει ιδιαίτερους και ξεχωριστούς είναι ότι παρά τη τεράστια επιτυχία και δόξα που εισέπραξαν παρέμειναν έντιμοι. Δεν ξεπουλήθηκαν στο βωμό του χρήματος παραμένοντας πιστοί στην ιδεολογία και στις πεποιθήσεις τους. Δεν θα μπορούσαν λοιπόν να μην έχουν μια ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη και στη καρδιά μας…

Οι Talking Heads σχηματίστηκαν το 1975 στη Νέα Υόρκη από τρεις φοιτητές που σπούδαζαν τέχνη. Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής David Byrne, ο ντράμερ Chris Frantz και η μπασίστα Tina Weymouth συναντήθηκαν στη Σχολή Design του Ρόουντ Άιλαντ και αποφάσισαν να μετακομίσουν στη Νέα Υόρκη το 1974 για να επικεντρωθούν στην παραγωγή μουσικής. Την επόμενη χρονιά, κέρδισαν ένα επίσημο άνοιγμα για τους Ramones στο σημαντικότερο punk club CBGB της Νέας Υόρκης και το 1976 ο Jerry Harrison (πλήκτρα) προστέθηκε στο lineup.

Το πρώτο άλμπουμ των Talking Heads κυκλοφόρησε το 1977 με τον τίτλο Talking Heads:77 καταγράφοντας μεγάλη επιτυχία και ένα χρόνο αργότερα ξεκίνησε η συνεργασία τους με τον παραγωγό Brian Eno. Το ασυνήθιστο ύφος του Eno συνέδεσε καλά τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες της μπάντας και άρχισαν να εξερευνούν μια όλο και πιο ποικίλη σειρά μουσικών κατευθύνσεων, από το post-punk έως το ψυχεδελικό funk μέχρι την αφρικανική μουσική, αναμιγνύοντας έτσι τα πιο σκούρα κομμάτια του post-punk rock με λευκές funkadelia και υποσυνείδητες αναφορές στη γεωπολιτική αστάθεια στα τέλη της δεκαετίας του ’70.

Το “Remain in Light” (1980) επηρεάστηκε έντονα από το afrobeat του νιγηριανού bandleader Fela Kuti, του οποίου η μουσική Eno είχε εισαγάγει στο συγκρότημα. Το πρώτο single του άλμπουμ,”Once in a Lifetime”, έγινε ένα από τα Top 20 hit στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά αρχικά δεν είχε επιτυχία στις ΗΠΑ. Τα επόμενα χρόνια όμως με τη δύναμη του μουσικού του βίντεο ονομάστηκε ένα από τα All-TIME Best Music Videos του Time.

Οι Talking Heads μετά τη λήξη της συνεργασίας τους από τον Eno και κάνοντας ένα διάλειμμα κάποιων χρόνων κυκλοφόρησαν την τεράστια εμπορική επιτυχία το 1983 με το Top 10 hit της Αμερικής “Burning Down the House” το οποίο συνοδευόταν από ένα εντυπωσιακό βίντεο, αναπόφευκτο λόγω MTV. Έχοντας κυκλοφορήσει πολλά ακόμα άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένου του καλύτερου LP Little Creatures (1985), ήρθαν σε παύση μέχρι το Δεκέμβριο του 1991, όπου με μία ανακοίνωση επισημοποίησαν τη διάλυση τους.

Από τους Talking Heads έχουν επηρεαστεί πολλοί καλλιτέχνες όπως οι Eddie Vedder, Foals, Weekend Vampire, Primus, Ting Tings, Nelly Furtado, Kesha, και οι Radiohead, οι οποίοι πήραν το όνομα τους από το τραγούδι “Radio Head”. Ο Ιταλός σκηνοθέτης Paolo Sorrentino, όταν έλαβε το Όσκαρ για την ταινία του La Grande Bellezza το 2014, ευχαρίστησε τους Talking Heads μεταξύ άλλων ως πηγές έμπνευσης του.

Ο ήρωας του Once in a Lifetime, είναι ο σύγχρονος άνθρωπος έτσι όπως τον έχει διαμορφώσει η κοινωνία που ζούμε. Ξεσπάει όταν αντιλαμβάνεται πως έχει γίνει θύμα του ανεξέλεγκτου καταναλωτισμού, της ίδιας του της ματαιοδοξίας, πως έχει χάσει όλη του τη ζωή, τον ίδιο του τον εαυτό, κυνηγώντας το χρήμα και τα υλικά αγαθά πιστεύοντας ότι αυτό είναι η ευτυχία. Αρχίζει κι αναρωτιέται αν είναι όντως ευτυχισμένος…

You may ask yourself, “What is that beautiful house
You may ask yourself, “Where does that highway go to?
You may ask yourself, “Am I right, am I wrong?
Leting the days go by, water flowing underground
Once in a lifetime, water flowing underground

Μπορείτε να αναρωτηθείτε: “Τί είναι αυτό το όμορφο σπίτι;”
Μπορείτε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: “Πού πηγαίνει ο αυτοκινητόδρομος;”
Μπορείτε να αναρωτηθείτε: “Έχω δίκιο, έκανα λάθος;”
Αφήνοντας τις μέρες να περάσουν, το νερό ρέει υπόγειο
Μόλις σε μια ζωή, το νερό ρέει υπόγεια

Kαλή σας ακρόαση!!!…