To Tραγούδι της Εβδομάδας: The Fleshtones – “Dance With The Ghoulman”

Από το 1976, οι Fleshtones συνδυάζουν την R & R και την R & B, σε όλη την υδρόγειο με χαμόγελα, στάση και ιδρώτες, και την αποκαλούν SUPER ROCK!!

Γράφει η Εύη Αλεξίου:

Το μοναδικό συγκρότημα από τη σκηνή της νέας γενιάς του New York City Punk / New Wave που δεν έχει αδρανές έτος.

Τo θέμα με τους Fleshtones είναι, μεταξύ άλλων, ότι ποτέ δεν έφυγαν από το προσκήνιο οριστικά για να τους κατηγορήσει κάποιος ότι επανασυνδέθηκαν για τα φράγκα. Σήμερα, 43 χρόνια μετά από εκείνο το ιδρωμένο πρωινό στο CBGB, η μπάντα από το Queens συνεχίζει τις ζωντανές εμφανίσεις σε Αμερική και Ευρώπη, κυκλοφορεί καινούρια δουλειά “μιλώντας” σε όλους εμάς που ψάχνουμε μουσικές βγαλμένες μέσα από την ψυχή.

‘Ενα από τα τραγούδια των Fleshtones, που αγαπάμε πολύ και επιλέξαμε για το Tραγούδι της Εβδομάδας, είναι το “Dance With The Ghoulman”. Κυκλοφόρησε το 2009 μέσα από το άλμπουμ More Than Skin Deep. Ένα εκπληκτικό μουσικό κομμάτι που όπως λέει και ο τίτλος μας ξεσηκώνει, μας κάνει να θέλουμε να χορέψουμε, να φωνάξουμε, να τραγουδήσουμε…

Η μπάντα ξεκίνησε το 1976 στο Queens της Νέας Υόρκης με τον τραγουδιστή Peter Zaremba, τον κιθαρίστα Keith Streng, τον μπασίστα Jan Marek Pakulski και τον ντράμερ Bill Milhizer, νοικιάζοντας ένα υπόγειο όπου μέσα βρήκαν διάφορα μουσικά όργανα κι έτσι άρχισαν να γράφουν μουσική. Στόχος τους ήταν να επιστρέψει το rock & roll στην απλότητα και την έλλειψη συνειδητοποίησης της δεκαετίας του ’50 και της δεκαετίας του ’60.

Οι Fleshtones είναι η μόνη μπάντα που έπαιξε στο CBGB το 1976 που δεν έχει βιώσει ανενεργό χρόνο. Έχουν, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εμπνεύσει αμέτρητα άλλα συγκροτήματα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, συμπεριλαμβανομένων των REM, Hoodoo Gurus και The Dream Syndicate, και η μουσική τους επιρροή είναι ορατή σε όλη τη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και τη Σκανδιναβία.

Έχουν επιβιώσει από το Punk Rock, το Νέο Κύμα, το No Wave, το Neo Garage, το Post-Punk, το Grunge και άλλα Neo Garage, ποτέ δεν υποκύπτουν στην τάση, το περιφρονητικό γέλιο, τις ρευστοποιημένες δισκογραφικές ετικέτες. Συνέχισαν να περιοδεύουν σταθερά την Αμερική και την Ευρώπη χωρίς να έχουν υποστήριξη μεγάλων εταιρειών.

Ήταν η πρώτη μπάντα που έπαιξε στο Irving Plaza και το Danceteria στο Μανχάταν, καθώς και στο Maxwell’s στο Hoboken του New Jersey, και η πρώτη που έπαιξε στο πρωτάθλημα 9:30 στην Ουάσιγκτον DC. Ήταν μία από τις τελευταίες μπάντες που έπαιζαν τα Windows On The World πάνω από το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.

Παρά το γεγονός ότι ακολούθησε μεγάλη λατρεία και έφτασε στο κατώφλι της φήμης πολλές φορές, το συγκρότημα δεν πέτυχε ποτέ εμπορική επιτυχία. Συνεχίζουν να καταγράφουν και να εκτελούν με πνεύμα, πάθος και ενέργεια που λίγες μπάντες μπορούν να κορυφωθούν.

“Αντί να ασχοληθούμε με το συγκρότημα να είναι ένα εκπληκτικό κουαρτέτο που έχει περάσει το χρόνο του στο προσκήνιο (ή η έλλειψη σε αυτή την περίπτωση), επικεντρωνόμαστε στη μακροζωία και το πάθος τους. Αλλά αυτό που το κρατάει μαζί είναι η αγάπη τους, η αγνότητα της αγάπης του rock and roll “: Spill Magazine.

Kαλή σας ακρόαση!!!…