To Τραγούδι της Εβδομάδας: Mecano – “Untitled”

“Το θετικό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που αμφισβητούν τα πράγματα και έχουν την παρόρμηση να τα αλλάξουν, θέλουν ακόμη και να δώσουν την ιδιωτική τους ζωή για να το πετύχουν. Αυτοί οι άνθρωποι μου αρέσουν πάρα πολύ”

Γράφει η Εύη Αλεξίου:

Αυτό που χρειάζεται περισσότερο στην τέχνη είναι να δείξουμε πού στεκόμαστε και τι μπορούμε να αλλάξουμε. Αυτό σημαίνει ότι η τέχνη έχει ένα διαφορετικό είδος δύναμης. Πρέπει να είναι πολιτική, πρέπει να είναι κοινωνική, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό.

Αυτό ακριβώς κάνουν οι undreground Ολλανδοί Mecano. Και αν μια μορφή τέχνης είναι κάτι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν με θεμιτό τρόπο, θα το κάνουν. Και τα είδη που κάνουν είναι το σχέδιο, η ζωγραφική, η σύνθεση τραγουδιών, το τραγούδι, αυτό που σκέφτονται. Και όταν πιστέψουν ότι μπορούν να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους με αυτό το όραμα, τότε θεωρούν ότι η αποστολή τους πραγματοποιήθηκε.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας που επιλέξαμε να ακούσουμε παρέα μαζί σας δεν είναι ακριβώς τραγούδι αλλά ένα ποίημα. Το “Untitled” είναι η συγκλονιστικότερη μελοποίηση που θα μπορούσε να γίνει στους τελευταίους ανολοκλήρωτους στίχους του Vladimir Vladimirovich Mayakovsky (πριν αυτοκτονήσει το 1930) από τους Mecano το 1980. Η ερμηνεία του Dirk Polak είναι κάτι παραπάνω από καθηλωτική.

Οι σκοτεινοί στίχοι, οι αραχνιασμένες αργόσυρτες ηλεκτρισμένες κιθάρες, το προοδευτικό μεταπάνκ τους, οι πένθιμες ακρωτηριασμένες μελωδίες, η ανάδυση στη κόλαση και η κατάβαση στην ευτυχία, έχουν παραδώσει το πνεύμα τους σε κάτι άλλο, το οποίο χρειάζεται πολλές ακροάσεις αν είσαι παλιός οπαδός για να το αποδεχθείς ενώ αν είσαι καινούργιος, αλλά υποψιασμένος ακροατής, θα το λατρέψεις σχεδόν άμεσα.

Ο ίδιος ο Dirk Polak είναι ένας από τους εκφραστικότερους τραγουδιστές, συνδυάζοντας την υπερβάλλουσα, σκοτεινή τραγικότητα ενός Ian Curtis με τη θεατρική στόφα ενός Gavin Friday. Είναι ικανός να ερμηνεύει έναν τόνο υψηλότερα από την μπάντα, αρκεί να βγαίνει το πάθος και το συναίσθημα, και να ελίσσεται μέσα σε χρωματισμούς από την ευαισθησία ενός ποιητή, μέχρι την απόγνωση και την βαριά απαγγελία ενός που διαβάζει ένα μανιφέστο ή μια προκήρυξη σε διαδήλωση.

Η ιστορία των Mecano ξεκινάει στο Άμστερνταμ με μια ζωγραφιά του Dirk Polak το 1977, που είχε κάνει επηρεασμένος από ένα φυλλάδιο που εσωκλείονταν σε μια συσκευασία από ένα παιχνίδι Meccano που είχε φτιαχτεί στα 30’s. Από τότε, ο Dirk υπηρετούσε το όραμα ενός κόσμου φτιαγμένο από Mecanno. Meccano στη ζωγραφική, Meccano στη γλυπτική, Meccano στους στίχους και στη μουσική.

42 χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη ζωγραφιά διατηρούν τις ίδιες σταράτες απόψεις, κοφτερό στίχο και ασίγαστες μουσικές ανησυχίες. Ηθικές και πολιτικές αρχές που παραμένουν σταθερές και αναλλοίωτες. Αποτελούν μία από τις αδικημένες μπάντες του post-punk εκπέμποντας μια αλήθεια πολύτιμη για την εποχή μας όσο και οι σταγόνες νερού στην έρημο.

Αυθεντικό post-punk πνεύμα της δεκαετίας του 1980 ξεκίνησαν από το punk rock, οι Mecano υιοθέτησαν έναν χαρακτήρα που τους έφερε κοντά στο κίνημα του new wave και του art punk. Eπηρεάστηκαν από καλλιτέχνες όπως ο Andre Breton, Paul Eluard και πάνω απ’ όλους τον Ρώσο ποιητή Maiakovski οριοθετώντας έτσι την ιδεολογική τους ταυτότητα.

Με κυκλοφορίες όπως τα Untitled, Subtitled, Autoportrait και μερικά εξαιρετικά singles καθιερώθηκαν σε ένα στενό κύκλο μουσικόφιλων της δεκαετίας του 80. Εκείνο όμως που πραγματικά είναι φοβερό στην περίπτωση των Mecano είναι ότι δεν έβρισκες ποτέ τα κομμάτια τους!!

Το 1996 κυκλοφόρησε μια διπλή συλλογή με το όνομα “The Half Inch Universe” που περιλάμβανε το σύνολο της δουλειάς τους, κάνοντας έτσι προσβάσιμες σε ένα ευρύτερο ακροατήριο αυτές τις σπάνιες και πανάκριβες κυκλοφορίες. Είναι η πληρέστερη συλλογή (δυόμισι ώρες μουσική) που κυκλοφορεί με ηχογραφήσεις των Mecano, την παραγωγή του οποίου έχει επιμεληθεί ο Dirk Polak αυτοπροσώπως. Περιέχει οτιδήποτε κυκλοφόρησε το συγκρότημα μέχρι τη διάλυση του το 1983, μαζί με σημαντικό ανέκδοτο υλικό, κυρίως από ζωντανές ηχογραφήσεις που ο ίδιος έχει στην κατοχή του συν όλους τους στίχους, φωτογραφικό υλικό και αρκετές λεπτομέρειες από τα ζωγραφικά έργα του στο booklet.

Στην μετά 80’s εποχή, ακολούθησαν άλλα δύο άλμπουμ, το “Snake tales for Dragon” και το “Those Revolutionary Days” και τα τελευταία χρόνια ύστερα από απαίτηση των θαυμαστών του ο Dirk Polak “ξανασυναρμολόγησε” τα κομμάτια του Mecano πίσω στη σκηνή αυτή τη φορά με το όνομα Mecano Un-Ltd.

“Μπορείς να πεις ότι οι ιδεολογίες είναι αφελείς γιατί πολλοί άνθρωποι δεν είναι καθόλου ιδεαλιστές. Σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, πώς θα γίνουν πλουσιότεροι, πώς θα πετύχουν περισσότερα. Οι άνθρωποι έχουν περισσότερα από αυτά που πραγματικά χρειάζονται, ενώ την ίδια στιγμή άνθρωποι στην Αφρική πεθαίνουν από την πείνα.

Οι άνθρωποι είναι τόσο αρρωστημένοι… Πολλοί δεν συνεισφέρουν για έναν καλό σκοπό γιατί πιστεύουν ότι δεν θα φτάσει στον στόχο. Νομίζουν ότι ενδιάμεσα υπάρχουν άνθρωποι που θα τα βάλουν στη δική τους τσέπη.

Γι’ αυτό όμως είναι η ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτό πρέπει να σκεφτούμε ξανά να μοιραζόμαστε τα πράγματα, αν είμαστε έντιμοι άνθρωποι, να προχωρήσουμε. Αυτό είναι μεγάλη μάχη. Και μπορούμε να παλέψουμε μόνο παίζοντας έναν μικρό ρόλο, αν όμως το μοιραστούμε, αν πιστέψουμε στην ίδια κατεύθυνση, θα είμαστε δυνατότεροι και θα μπορούμε να πολεμήσουμε τους μπάσταρδους που κάνουν τη ζημιά. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που υπάρχουμε σε αυτή τη φάση, νομίζω.” Απόσπασμα από συνέντευξη του Dirk Polak.

I know the power of words
I know the tocsin of words
They are not those that make theater boxes applaud
Words like that make coffins break out

Καταλαβαίνω τη δύναμη των λέξεων
Καταλαβαίνω το συναγερμό των λέξεων
Όχι εκείνων που επικροτούνται από τα θεατρικά θεωρεία
Αλλά εκείνες τις λέξεις που κάνουν τα φέρετρα να σπάσουν από τους κομιστές

Kαλή σας ακρόαση!!!…

Το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο λόγω αξίωσης που αφορά πνευματικά δικαιώματα από τον χρήστη Mecano…