Οι θρυλικοί The Rolling Stones παραμένουν αγέραστοι (video)

Το πέρασμα του χρόνου έχει αφήσει σχεδόν ανέγγιχτους τους γερόλυκους της ροκ

Στα μέσα της εβδομάδας που μας πέρασε οι The Rolling Stones έδωσαν στη δημοσιότητα το νέο τους τραγούδι “Living In A Ghost Town”, μέρος του οποίου ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Ένα εκπληκτικό μουσικό κομμάτι γεμάτο ένταση και νεύρο που μας υπενθυμίζει ακόμη μία φορά πόσο γενναιόδωρος έχει φανεί ο χρόνος με την θρυλική μπάντα. Όταν ακούμε τη φωνή του Μικ Τζάγκερ το μυαλό μας δεν πηγαίνει καν ότι έχει φτάσει τα 76 και πόσο έχει ταλαιπωρήσει τον οργανισμό του με καταχρήσεις. Δικαίως κατέχουν τον τίτλο των αγέραστων ροκάδων.

Οι The Rolling Stones, το θρυλικό ροκ συγκρότημα με τις εκατομμύρια πωλήσεις, τις βραβεύσεις, τα ρεκόρ και τους φανατικούς οπαδούς είναι ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα που άφησε το σημάδι του στην ιστορία της ροκ μουσικής.

Ως Rolling Stone χαρακτηρίζεται ο απρόθυμος να κατασταλάξει για καιρό σε ένα μέρος. Ένα όνομα που λειτουργεί ως ο ορισμός του σπουδαίου αυτού συγκροτήματος εδώ και πενήντα οκτώ χρόνια.

Οι The Rolling Stones, το αγγλικό ροκ συγκρότημα δημιουργήθηκε στο Λονδίνο το 1962. Αρχικός ηγέτης του συγκροτήματος ήταν ο Μπράιαν Τζόουνς. Επικράτησε όμως η συνεργασία του τραγουδιστή Μικ Τζάγκερ και του κιθαρίστα Κιθ Ρίτσαρντς σαν ηγετικές μορφές του συγκροτήματος.

Ο Μπράιαν Τζόουνς μετακομίζει στο Λονδίνο αποφασίζοντας να δημιουργήσει ένα νέο συγκρότημα του οποίου πιανίστας γίνεται ο Ίαν Στιούαρτ. Ένα χρόνο αργότερα γνωρίζει τον ντράμερ Τσάρλι Γουάτς. Ο Τζάγκερ και ο Ρίτσαρντς εντάχθηκαν στην εν λόγω μπάντα κυρίως σαν τραγουδοποιοί. Την ίδια εποχή ο Τζάγκερ, ο Ρίτσαρντς και ο Τζόουνς συγκατοικούσαν σε ένα μικρό διαμέρισμα του Λονδίνου. Ο Τζόουνς εγκατέλειψε το συγκρότημα ένα μήνα πριν από το θάνατό του το 1969. Η αιτία ήταν η διαφωνία του με τους Τζάγκερ και Ρίτσαρντς στο θέμα των τραγουδιών και της μουσικής.

Ο πιανίστας Ίαν Στιούαρτ, ο ντράμερ Τσάρλι Γουάτς και ο μπασίστας Μπιλ Γουάιμαν ολοκλήρωναν τα μέλη του συγκροτήματος. Ο Στιούαρτ απομακρύνθηκε επισήμως από το συγκρότημα το 1963. Συνέχισε να συνεργάζεται με τους υπόλοιπους Rolling Stones ως γενικός συνεργάτης και πιανίστας μέχρι το θάνατό του, το 1985.

Το συγκρότημα πήρε το όνομα του από το τραγούδι Rolling Stone του Μάντι Γουότερς και στις 12 Ιουλίου του 1962 στο κλαμπ Marquee του Λονδίνου, η μουσική καλωσορίζει τη γέννηση τους και η ιστορία τους γράφει την πρώτη τους σελίδα.

Οι Rolling Stones, βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή της βρετανικής “εισβολής” των συγκροτημάτων που έγιναν δημοφιλή στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1964. Αναγνωρίστηκαν με τη νεανική και επαναστατική μουσική της δεκαετίας του 1960.

Με ήχους Blues και πρώιμο Rock N Roll, η ομάδα ξεκίνησε μια σύντομη περίοδο μουσικού πειραματισμού στα μέσα της δεκαετίας του 1960 που κορυφώθηκε με το ψυχεδελικό άλμπουμ τους The Satanic Majesties Request (1967).

Οι Rolling Stones επέστρεψαν στις ρίζες των Blues με τo άλμπουμ Beggars Banquet (1968) και μαζί με τα άλμπουμ που ακολούθησαν Let It Bleed (1969), Sticky Fingers (1971) και Exile on Main St.(1972) θεωρούνται ως η πηγή της “Χρυσής Εποχής” τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά ως το καλύτερο ροκ συγκρότημα στον κόσμο.

Ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και μουσικός Ρόμπερτ Πάλμερ αποδίδει την επιτυχία των Rolling Stones στις ρίζες τους, στις παραδοσιακές αλήθειες, στη ρυθμική Soul και Blues μουσική που είχαν στην ψυχή τους.

Πράγματι, οι Rolling Stones ξεχωρίζουν λόγω του ρυθμού Blues αλλά και της ιδιαίτερης ερμηνευτικής έκφρασης αυτού. Η μουσική τους δεν ήταν μια απλή απομίμηση της μουσικής των μαύρων και των Blues.

Δε θα αρκούσε κάτι τέτοιο για να τους κρατήσει στην κορυφή για δεκαετίες. Αυτό που τους παγίωσε ήταν η χρήση της μαύρης μουσικής και των Blues σε μια νέα μουσική ρυθμική γλώσσα, οικεία στο ευρωπαϊκό νεανικό αυτί. Απλοί στίχοι, απλές μουσικές φόρμες και υψηλή ερμηνευτική ενέργεια.

Η μουσική είναι μια τέχνη εξελισσόμενη ανά εποχή και η εποχή των 60s ήταν μία εποχή που αναζητούσε την αλλαγή. Από τους Rolling Stones έγινε η αρχή της απλοποίησης. Η αλλαγή ήταν αναγκαία και οι Rolling Stones ως εκπρόσωποι της εποχής εκείνης την κατέστησαν δυνατή.

“Υπήρχε μια απίστευτη ιδιότυπη ενέργεια στην νέα γενιά του τότε. Η δεκαετία του εβδομήντα, του ογδόντα, του ενενήντα αλλά και το τώρα διαμορφώθηκε διαφορετικά εξαιτίας αυτής”, Κιθ Ρίτσαρντς.

Οι Rolling Stones το 1989 εισήχθησαν στο Rock N Roll Hall Of Fame και το 2004 στο UK Music Hall Of Fame. Το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε το συγκρότημα τέταρτο στον κατάλογο με τους εκατό μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών και οι εκτιμώμενες ρεκόρ πωλήσεις τους είναι πάνω από 250 εκατομμύρια.

Το Let The Bleed (1969) σημάδεψε το πρώτο από τα πέντε διαδοχικά στούντιο και Live άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από τα οκτώ συνεχόμενα studio άλμπουμ Νο 1 στις ΗΠΑ ήταν το Sticky Fingers (1971). Το 2008 η μπάντα κατέλαβε τη δέκατη θέση στο Billboard Hot 100 All-Time Top Artists και το 2012 η ​​μπάντα γιόρτασε την 50ή επέτειό της.

Μέχρι το 2007 το συγκρότημα είχε πραγματοποιήσει τέσσερις από τις πέντε κορυφαίες περιοδείες όλων των εποχών: το Voodoo Lounge Tour (1994-1995), το Bridges to Babylon Tour (1997-1998), το Licks Tour (2002-2003) και το Bigger Bang Tour (2005-2007).

Το 1967 οι Rolling Stones πραγματοποιούν μία συναυλία στη χώρα μας, στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, η οποία άρχισε μεν αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Λίγο πριν τραγουδήσει ο Τζάγκερ το “Satisfaction”, θέλησε να πετάξει στο κοινό κόκκινα γαρύφαλλα. Ανέθεσε την δουλειά στον Τομ Κέιλοκ, μάνατζερ της μπάντας, λόγω της μακρινής απόστασης. Οι αστυνομικοί θεώρησαν την πράξη επαναστατική και έξι άνδρες έπεσαν επάνω του και τον έσπασαν στο ξύλο. Η συναυλία ακυρώθηκε και τα μέλη φυγαδεύτηκαν στο ξενοδοχείο.

Στις 16 Ιανουαρίου του 1998 πραγματοποιείται η δεύτερη συναυλία τους στη χώρα μας, στο Ολυμπιακό Στάδιο η οποία ολοκληρώθηκε κανονικά και με μεγάλη επιτυχία.