Το Τραγούδι της Εβδομάδας: The Decemberists – “Don’t Go To The Woods” (Μην Πας στο Δάσος)

“Μου αρέσουν τα μεγάλα τραγούδια που πραγματικά προσκαλούν τον ακροατή να αφιερώσει λίγο χρόνο και να επενδύσει τον εαυτό του”.

Αγκαλιάζουν τη συνέχεια της συλλογικής ιστορίας με τις περίπλοκες αφηγήσεις των οποίων το εύρος φαίνεται να μην γνωρίζει όρια, διατηρώντας παράλληλα στο επίκεντρο την ανάγκη να ψυχαγωγήσουν και να εμπλέξουν τους ακροατές τους με έναν τρόπο που προκαλεί σκέψη.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που επιλέξαμε να ακούσουμε σήμερα, είναι το “Don’t Go To The Woods” από τους The Decemberists. Κυκλοφόρησε το 2024 μέσα από το άλμπουμ “As It Ever Was, So It Will Be Again“, ένα εκπληκτικό μουσικό κομμάτι γεμάτο θλίψη, αγάπη και ειλικρίνεια.

Ενώ συχνά αναφέρονται ως Indie συγκρότημα, έχουν εξελιχθεί σε ένα συγκρότημα που προσφέρει παθιασμένη, φιλόδοξη και εκλεπτυσμένη μουσική με επίκεντρο την ιστορία, η οποία ενσωματώνει και υπερβαίνει μια σειρά από στυλ και εμφανείς επιρροές.

Οι Decemberists δημιουργήθηκαν στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ το 2000 από τον Colin Meloy (φωνητικά, κιθάρα) και σήμερα η ομάδα συμπληρώνεται από τους Chris Funk (κιθάρα, μαντολίνο), Jenny Conlee (πιάνο, ακορντεόν), Nate Query (μπάσο, τσέλο) και John Moen (ντραμς). Πήραν το όνομα τους από μια ομάδα Ρώσων στασιαστών του 19ου αιώνα.

Η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν το αυτοκυκλοφόρητο “5 Songs” το 2001, ένα EP έξι κομματιών που περιελάμβανε αρκετά τραγούδια που αναφέρονταν σε ιστορικά μνημεία και γεγονότα της Μοντάνα, καθώς και το τραγούδι “My Mother Was A Chinese Trapeze Artist” που γράφτηκε ως απάντηση στην πίεση των γονιών του να εγκαταλείψει τη μουσική για μια πιο αξιόπιστη και σεβαστή καριέρα. Ακολούθησε το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ “Castaways and Cutouts”, το οποίο ήταν γεμάτο με σκίτσα χαρακτήρων και κομμάτια εποχής με αναφορές που κυμαίνονταν από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης του Μπίρκεναου μέχρι φαντάσματα θνησιγενών βρεφών, μέχρι άστεγους ερωτευμένους και μια μητέρα που έγινε πόρνη που προσπαθούσε να ταΐσει τα παιδιά της.

Η επιτυχία του συγκροτήματος ήρθε ένα χρόνο αργότερα με το “Picaresque”, ένα άλμπουμ γεμάτο ασυνήθιστη ενορχήστρωση, περίτεχνα πολυεπίπεδα κομμάτια και δυνατά φωνητικά, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από συνεχείς συναυλίες και ηχογραφήθηκε σε μια μικρή αίθουσα εκκλησίας. Έδειξαν μια αίσθηση ανεξάρτητης ανυπακοής με αυτή την κυκλοφορία, διανέμοντας το βίντεο για το single «16 Military Wives» αποκλειστικά μέσω μιας υπηρεσίας κοινής χρήσης αρχείων.

Έχουν γίνει γνωστοί για τις εκλεκτικές και άγρια ​​αντισυμβατικές ενορχηστρώσεις, τις ζωντανές και διαδραστικές εμφανίσεις και τα ασυνήθιστα στιχουργικά θέματα που μερικές φορές αγγίζουν τα όρια του παράξενου.

Η γραφή του Meloy ήταν πάντα ήσυχα ανατρεπτική. Η ζωηρή φολκ-ροκ των Decemberists συγκαλύπτει το κατάμαυρο σαν μελάνι θέμα τους.

Η σύνθεση τραγουδιών τους ανέκαθεν αντιπροσώπευε παράξενες αντιπαραθέσεις: σκοτεινά θέματα σε συνδυασμό με μελωδίες, σύγχρονα θέματα εμποτισμένα με έναν περίτεχνο λυρισμό του παλιού κόσμου. Έχουν γράψει θαλασσινές σκηνές και φολκ όπερες, έπη heavy metal και χαρούμενες ωδές σε καπνοδοχοκαθαριστές, καταδικασμένους ναυτικούς και κατοίκους των δασών. Κάθε τραγούδι είναι μια νουβέλα για τους Decemberists.

Το τελευταίο τους άλμπουμ “As It Ever Was, So It Will Be Again” (2024) αποτελεί μια αμοιβαία αναγνώριση για τους ταραγμένους καιρούς μας και τις αμυδρές ελπίδες. Στίχοι που στοχάζονται τη θνητότητα και τη μοναξιά, τη λαχτάρα και τον κυνισμό, την προσδοκία και την ανησυχία.

“Don’t Go To The Woods” (Μην Πας στο Δάσος)

Don’t go to the woods tonight
Don’t go to the woods
See how they shine in the K.C. lights
Don’t go to the woods

I see desire in your wanting eyes
I see your dress undone
I see you look to the distant lights
Hear those engines hum

Darling stay right close to me
Do just as you should
For if you go in their company
Oh then you’re gone for good

Don’t go to the woods tonight
Don’t go to the woods
See how they shine in their K.C. lights
Don’t go to the woods

They’re gathering now at the edge of town
To kick some cloud of dust
And oh how those broken boys drag you down
Beneath their boot heels crushed

Μην πας στο δάσος απόψε
Μην πας στο δάσος
Δες πώς λάμπουν στα φώτα του K.C.
Μην πηγαίνεις στο δάσος

Βλέπω επιθυμία στα μάτια σου που θέλουν
Βλέπω το φόρεμά σου λυμένο
Σε βλέπω να κοιτάς τα μακρινά φώτα
Ακούω αυτές τις μηχανές να βουίζουν

Αγάπη μου, μείνε κοντά μου
Κάνε ακριβώς όπως πρέπει
Γιατί αν πας στην παρέα τους
Ω, τότε έφυγες οριστικά

Μην πας στο δάσος απόψε
Μην πας στο δάσος
Δες πώς λάμπουν στο φωτισμένο K.C. τους
Μην πας στο δάσος

Μαζεύονται τώρα στην άκρη της πόλης
Για να κλωτσήσουν ένα σύννεφο σκόνης
Και ω, πώς αυτά τα σπασμένα αγόρια σε σέρνουν κάτω
Κάτω από τα συνθλιμμένα τακούνια των μπότων τους

“TivoliRadio”, το αιρετικό ραδιόφωνο της οικογένειας του Yellow Radio FM 101.7, ένα καθαρά μουσικό ραδιόφωνο, για τους εραστές της καλής ξένης μουσικής!

Ελάτε μαζί μας συνοδοιπόροι σε μια μοναδική περιπέτεια που μας απελευθερώνει, μας προκαλεί, μας εμπνέει… Στο μουσικό κρησφύγετο της απέναντι όχθης…!!! https://tivoliradio.gr/