Το Yellow προτείνει: το συγκλονιστικό “The Green Mile” (Το Πράσινο Μίλι)

“Κουράστηκα, αφεντικό. κουράστηκα, για το κακό που οι άνθρωποι κάνουν στους άλλους. Κουράστηκα για όλο τον πόνο που αισθάνομαι, βλέπω και ακούω στον κόσμο κάθε μέρα. Υπάρχει πάρα πολύ πόνος. Είναι σαν θρύμματα γυαλιού που πέφτουν στο κεφάλι μου όλη την ώρα”, John Coffey.

Το “The Green Mile” (Το Πράσινο Μίλι) είναι ένα κινηματογραφικό αριστούργημα που αφηγείται την συγκλονιστική ιστορία ενός θανατοποινίτη στη δεκαετία του 1930 που αναπτύσσει σχέση με έναν κρατούμενο με υπερφυσικές ικανότητες. Γυρίστηκε το 1999 σε σκηνοθεσία Frank Darabont, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Stephen King, αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα μέχρι και σήμερα.

Είναι μία ταινία διαχρονικού χαρακτήρα, πάντα επίκαιρη και παρούσα ώστε να μας θυμίζει πως το παρελθόν δεν πρέπει να γίνει παρόν και μέλλον. Ένα δράμα που θέτει βαθιά ερωτήματα για τη δικαιοσύνη και την προκατάληψη, θίγει ζητήματα όπως η θανατική ποινή, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και η αδικία, η ανθρωπιά, το ήθος και η ανηθικότητα, η απελπισία, η ελπίδα, ο απολογισμός ενός άγριου κόσμου, ο φόβος μπροστά στο μυστήριο του θανάτου. Εξερευνά τα βάθη της ανθρώπινης φύσης, την ύπαρξη έμφυτου καλού και κακού μέσα σε κάθε άτομο, τις αξίες και τη δύναμη της ενσυναίσθησης. Προκαλεί την αμφισβήτηση σε ένα σύστημα που δημιουργεί εγκληματίες και το ίδιο, για να τους τιμωρήσει, τους οδηγεί στο θάνατο.

Βασίζεται στην αληθινή ιστορία του George Stinney Jr. που αποτέλεσε το νεότερο άτομο που καταδικάστηκε σε θάνατο τον 20ο αιώνα στην Αμερική, καθώς ήταν μόνο 14 ετών όταν εκτελέστηκε σε ηλεκτρική καρέκλα. Κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε, λόγω χρώματος, ότι σκότωσε δύο λευκά κορίτσια, την Μπέτυ 11 ετών και τη Μαίρη 7, των οποίων τα πτώματα βρέθηκαν κοντά στο σπίτι, όπου ο έφηβος διέμενε με τους γονείς του. 70 χρόνια αργότερα, αποδείχτηκε τελικά η αθωότητά του από έναν δικαστή στη νότια Καρολίνα.

Η ταινία διαδραματίζεται το 1932 την εποχή της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, περιστρέφεται γύρω από τη ζωή του Paul Edgecomb (Tom Hanks), ενός δεσμοφύλακα που είναι υπεύθυνος για την πτέρυγα των θανατοποινιτών και επικεφαλής των εκτελέσεων στις φυλακές Κολντ Μάουντεν. Ένας άνθρωπος έντιμος, με βαθιά αίσθηση του καθήκοντος, που προσπαθεί να διατηρήσει ήρεμο κλίμα δείχνοντας ανθρωπιά στους μελλοθάνατους, για τους οποίους είναι επιφορτισμένος να τους οδηγεί στην ηλεκτρική καρέκλα όταν θα λάβει εντολή. Προσπαθεί να διαχειριστεί όσο μπορεί καλύτερα την περίπλοκη ψυχολογία των μελλοθάνατων στο Πράσινο Μίλι.

Ο διάδρομος που οδηγεί στην αίθουσα θανάτωσης των καταδικασμένων ονομάζεται Πράσινο μίλι, πράσινο από το χρώμα της μοκέτας και των τοίχων, μίλι εξαιτίας της μικρής απόστασης ως την αίθουσα εκτελέσεων, που όμως φαίνεται τεράστια για τους θανατοποινίτες.

Σε αυτό το κλίμα της φυλακής, ο Paul και οι υφιστάμενοί του θα πρέπει να κρατήσουν ίσες αποστάσεις από τους φυλακισμένους ανεξαρτήτως εγκλήματος. Θα τους φροντίσουν κι ας μην το θέλουν, θα τους λυπηθούν ή θα οργιστούν μαζί τους, θα προσπαθήσουν να προστατευτούν από τις επιθέσεις τους, θα τους σερβίρουν το τελευταίο τους γεύμα και θα ικανοποιήσουν τις τελευταίες τους επιθυμίες.

Όταν έρχονται στην πτέρυγα τρεις νέοι θανατοποινίτες, η κατάσταση γίνεται εκρηκτική. Οι τρεις νέοι μελλοθάνατοι είναι ο Ντελακρουά, με μοναδική του συντροφιά το εκπαιδευμένο ποντίκι κύριο Τζιγκλς, ο Γουίλιαμ Γουόρτον ή άγριος Μπιλ, που είναι ανεξέλεγκτος, και τέλος, στο μεσαίο κελί, ο γιγάντιος και πράος John Coffey (Michael Clarke Duncan), ένας Αφροαμερικανός που έχει καταδικαστεί σε θάνατο για την άγρια δολοφονία δύο νεαρών κοριτσιών.

Καθώς ο Paul γνωρίζει τον John , συνειδητοποιεί ότι δεν είναι αυτό που φαίνεται. Ο Coffey φοβάται το σκοτάδι και συχνά κλαίει τη νύχτα, δεν μπορεί να διαβάσει ή να γράψει, δεν προκαλεί προβλήματα και αποπνέει καλοσύνη.

Διαθέτει υπερφυσικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας να θεραπεύει τους ανθρώπους με το άγγιγμά του και να βλέπει μέσα στις ψυχές τους. Να αισθάνεται και να βιώνει τα συναισθήματα, την ψυχή και τα βιώματα των άλλων ανθρώπων.

Ο Paul δεν θα αργήσει να διαπιστώσει πως έχει κατηγορηθεί αδίκως για ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει, δεν θα μπορέσει όμως να το αποδείξει, δεδομένου του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας που καλά κρατούσε στον αμερικανικό Νότο. Τότε θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα δίλημμα, οι αρχές του ανάμεσα στον ανθρωπισμό και το καθήκον προς την πολιτεία έρχονται σε βίαιη σύγκρουση οδηγώντας τον σε περίπλοκες και έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις.

Αποφασίζει να τον βοηθήσει να δραπετεύσει αλλά ο John δεν δέχεται. Δεν θέλει να ξεκινήσει μια νέα ζωή αλλού γιατί έχει κουραστεί από την ανθρώπινη κακία και τον πόνο που νιώθει μαζί με αυτούς που το βιώνουν, θέλει να “φύγει”.

“Κουράστηκα, αφεντικό. Κουράστηκα να γυρίζω τον κόσμο μοναχός, όπως το σπουργίτι στη βροχή. Κουράστηκα να μην μπορώ να έχω ένα φίλο, που να μου πει που να πάω, από που έρχομαι και γιατί. Κυρίως, όμως κουράστηκα, για το κακό που οι άνθρωποι κάνουν στους άλλους. Κουράστηκα για όλο τον πόνο που αισθάνομαι, βλέπω και ακούω στον κόσμο κάθε μέρα. Υπάρχει πάρα πολύ πόνος. Είναι σαν θρύμματα γυαλιού που πέφτουν στο κεφάλι μου όλη την ώρα”, John Coffey.

Απρόθυμα ο Paul θα πρέπει να οδηγήσει τον John κατά μήκος του Green Mile.

Αναφέροντας ότι δεν είχε δει ποτέ στην ζωή του κάποια ταινία μέχρι τότε, ο John παρακολουθεί το “Top Hat” ως τελευταία επιθυμία. Το ίδιο βράδυ οδηγείται στην ηλεκτρική καρέκλα, δίνοντας συγχώρεση σε όσους τον οδήγησαν εκεί, και αρνούμενος να φορέσει την κουκούλα καθώς φοβόταν το σκοτάδι…

Το “The Green Mile” παραμένει ένα διαχρονικό αριστούργημα που θα συνεχίσει να προκαλεί βαθύ προβληματισμό για την ανθρώπινη κατάσταση και να έχει απήχηση στο κοινό για τις επόμενες γενιές.