Το Τραγούδι της Εβδομάδας: Medicine Boy – “Berlin Sky” (Ο Ουρανός Του Βερολίνου)

“Αυτό που θέλω να πετύχω με τη μουσική μου είναι να προσφέρω στους ακροατές έναν χώρο στον οποίο μπορούν να αποσυρθούν και αυτός να είναι κάτι διαφορετικό από αυτόν στον οποίο κινούνται”, Lucy Kruger.

Διασχίζουν τη γραμμή που χωρίζει τα όρια του εγκόσμιου κόσμου και το σκοτεινό ονειρικό τοπίο της απεριόριστης φαντασίας.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που επιλέξαμε να ακούσουμε σήμερα μαζί σας, είναι το “Berlin Sky” από τους Medicine Boy. Κυκλοφόρησε το 2020 μέσα από το άλμπουμ “Take Me With You When You Disappear”, μια ονειρεμένη μελωδία που τα συναισθήματα που προκαλεί προσπαθούν να ακολουθήσουν το ρυθμό που δίνει ο χτύπος της καρδιάς.

Οι Medicine Boy είναι ένα ντουέτο “ονειρικού θορύβου” από το Κέιπ Τάουν, με έδρα το Βερολίνο, που ο ήχος του εναλλάσσεται ανάμεσα σε ψυχεδελική αισθητική και μοντέρνες φολκ μπαλάντες. Η μουσική τους είναι ενδοσκοπική και δεν εμμένει σε καμία μεμονωμένη τάση, πρόκειται για μελωδίες που φτιάχνονται με πανκ ροκ συναίσθημα, κάτι που θυμίζει τη Νέα Υόρκη στα 70s ή το Σιάτλ στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Δημιουργήθηκαν το 2014 από τους André Leo (φωνητικά, κιθάρα) και Lucy Kruger (φωνητικά, πλήκτρα), άρχισαν γρήγορα να είναι Headlining σε συναυλίες και φεστιβάλ στη Νότια Αφρική και έκαναν περιοδείες στην Ευρώπη και στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2015 και 2016.

Επηρεασμένοι από τους Rowland S. Howard, Spiritualized, The Mary Chain, Nick Cave & The Bad Seeds, Velvet Underground εξισορροπούν στη λεπτή γραμμή μεταξύ της ηρεμίας και του χαοτικού. Παρόλο που η μουσική τους αντανακλά καλλιτέχνες που τους έχουν επηρεάσει, ο ήχος τους έχει το δικό του μοναδικό χαρακτήρα.

Η μουσική τους είναι συγκινητική, ατμοσφαιρική, ονειρική με τις φωνές τους να αλληλεπιδρούν τέλεια μεταξύ τους. Τα βελούδινα φωνητικά και ο αργός, σκοτεινός ήχος ισορροπούν στα όρια της ονειρικής ατμόσφαιρας και της ζοφερής μελαγχολίας.

Τα τραγούδια τους δεν είναι παρά ένα μοναδικό ταξίδι συνεχούς προβληματισμού, με θέμα τα συναισθήματα και τα κενά που σέρνονται ανάμεσα στις λέξεις, τους παράξενους κόσμους, την προσπάθεια τους να βρουν κάποιο είδος ομορφιάς στον σημερινό κόσμο.

Για τη Lucy Kruger η δημιουργία μουσικής είναι τόσο φυσικό που δεν χρειάζεται καν λόγο (ή ακόμα και κίνητρο): “Σίγουρα δεν έχω προθέσεις ή προσδοκίες. Απλώς δεν σκέφτομαι τη μουσική μου, είναι μέρος της ζωής μου για μένα. Δεν το κάνω ποτέ συνειδητά. Αυτό που θέλω να πετύχω με τη μουσική μου είναι να προσφέρω στους ακροατές έναν χώρο στον οποίο μπορούν να αποσυρθούν και αυτός να είναι κάτι διαφορετικό από αυτόν στον οποίο κινούνται. Ίσως θα ήθελα να ρίξω λίγο φως σε ορισμένα συναισθήματα που διαφορετικά θα περνούσαν απαρατήρητα”.

“Συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι η συγγραφή τραγουδιών είναι τόσο μυστηριώδης όσο και διαισθητική. Αυτά τα πράγματα βγαίνουν από μέσα σου και ενώ ξέρεις ότι είναι αποτέλεσμα των εμπνεύσεών σου, της καθημερινότητας, της αγάπης και ό,τι έρχεται με αγάπη… Είναι επίσης αυτές οι ξένες οντότητες που μοιάζουν να βγαίνουν από το πουθενά και να αναπνέουν έναν αέρα από μόνες τους. Ποιος ξέρει λοιπόν από πού προέρχεται η έμπνευση;”, André Leo.

Κυκλοφόρησαν τέσσερα άλμπουμ: More Knives (2014), Kinda Like Electricity (2016), Lower (2019), Take Me With You When You Disappear (2020).

“Berlin Sky” (Ο Ουρανός Του Βερολίνου)

I’m a creature of habit and my habit is this
Carving out my lonely lovely abyss
Your head your hands your heart
Show them to me sweetheart
And I’ll use them when the world ends again

I wanna touch your face I wanna taste your sour
You smell like something between gasoline and a sunflower
Your legs your lips your liver
Give them to me little sister
And I’ll use them when you die again

I’m gonna love you as the city turns to dust
I’ll be your man when you finally had enough
I’m gonna love you mama let me be your rider
I wanna crawl I wanna cry I wanna hide inside you
I’m gonna love you as the river turns to oil
And the dead claw their way back out of the soil
Give me just a little while and I will ease your worry
Give me just a little time with your little body

Είμαι πλάσμα της συνήθειας και η συνήθεια μου είναι αυτή
Να σκαλίζω τη μοναχική μου υπέροχη άβυσσο
Το κεφάλι σου τα χέρια σου την καρδιά σου
Δείξε μου τα αγάπη μου
Και θα τα χρησιμοποιήσω όταν ο κόσμος τελειώσει ξανά

Θέλω να αγγίξω το πρόσωπό σου θέλω να γευτώ το ξινό σου
Μυρίζεις σαν κάτι ανάμεσα σε βενζίνη και ηλίανθο
Τα πόδια σου τα χείλη σου το συκώτι σου
Δώσ’ τα σε μένα αδερφάκι
Και θα τα χρησιμοποιήσω όταν πεθάνεις ξανά

Θα σε αγαπήσω καθώς η πόλη γίνεται σκόνη,
Θα γίνω ο άνθρωπός σου όταν τελικά θα χορταίνεις,
Θα σε αγαπήσω μαμά άσε με να γίνω ο αναβάτης σου
Θέλω να σέρνομαι θέλω να κλάψω θέλω να κρυφτώ μέσα σου
Θα σε αγαπώ καθώς το ποτάμι γίνεται λάδι
Και οι νεκροί γυρίζουν με νύχια από το χώμα
Δώσε μου λίγο και θα απαλύνω την ανησυχία σου
Δώσε μου μόνο λίγο χρόνο με το μικρό σου κορμί

Πριν από λίγο καιρό ήρθε το “TivoliRadio” το ΝΕΟ ιντερνετικό (αρχικά) ραδιόφωνο της οικογένειας του Yellow Radio FM 101.7, ένα καθαρά μουσικό ραδιόφωνο, για όλους τους φίλους της καλής ξένης μουσικής!

Ελάτε μαζί μας σ αυτήν την γεμάτη μελωδίες διαδρομή, σε μια περιπέτεια γεμάτη προκλήσεις, εμπνεύσεις, σκέψεις… Το ταξίδι ξεκινάει… ελάτε όλοι συνεπιβάτες…!!! https://tivoliradio.gr/