Το Τραγούδι της Εβδομάδας: Dead Kennedys – “A Growing Boy Needs His Lunch”

Βρώμικο παίξιμο και ωμή ενέργεια που ξεχειλίζει μαζί με την οργή και την ειρωνεία του Jello Biafra.

Ο πραγματικός λόγος που οι άνθρωποι λάτρεψαν κι εξακολουθούν να τους λατρεύουν είναι ότι ήταν αυθεντικοί. Το συγκρότημα των Dead Kennedys είναι συνώνυμο με το κίνημα κατά του κατεστημένου, του φασισμού και της λογοκρισίας σε μια εποχή που καυστικές συμπεριφορές τέτοιου τύπου αποτελούσαν κόκκινο πανί στη συντηρητική Αμερικανική κοινωνία.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που επιλέξαμε να ακούσουμε σήμερα, είναι το “A Growing Boy Needs His Lunch” από τους Dead Kennedys. Κυκλοφόρησε το 1985 μέσα από το άλμπουμ “Frankenchrist”, παραμένει πάντα επίκαιρο καθώς ο Jello Biafra, η ψυχή και το μυαλό της μπάντας, καυτηριάζει τη βία του καπιταλιστικού καταναλωτισμού.

Δημιουργήθηκαν στο San Franscisco το 1978 όταν ο κατά κόσμον Raymond Pepperell, γνωστός ως East Bay Ray, αποφάσισε να φτιάξει συγκρότημα. Καθώς δεν είχε φίλους μουσικούς αποφάσισε να δημοσιεύσει αγγελία στην εφημερίδα αναζητώντας Κιθαρίστα. Σύντομα υπήρξε ανταπόκριση και η πρώτη σύνθεση του συγκροτήματος εκτός από τον East Bay Ray, περιλάμβανε τους Jello Biafra (Eric Reed Boucher) στα φωνητικά, τον Klaus Flouride (Geoffrey Lyall) στο μπάσο, τον 6025 (Carlos Cardona) στη ρυθμική κιθάρα και τον Ted (Bruce Slesinger) στα τύμπανα. Ηχογράφησαν μια σειρά Demos, ώσπου να φτάσουν στην ιστορική στιγμή του ντεμπούτου Album που θα τους καθιερώσει στις συνειδήσεις απανταχού των Hardcore Punk Rockers.

Υποστηριζόμενα από μια οξεία αίσθηση του χιούμορ, τα τραγούδια τους σατίρισαν την ακραία βία και το συντηρητισμό που χαρακτηρίζουν μεγάλο μέρος της αμερικανικής ζωής.

Γεμάτοι οργή, δεν αφήνουν τίποτα ασχολίαστο, από την οπλοκατοχή, το ρατσισμό, τις εργασιακές συνθήκες και τον ψευτοανδρισμό μέχρι τη μουσική βιομηχανία.

Το 1980 κυκλοφορούν το περίφημο “Fresh Fruit for Rotting Vegetables” αρχικά στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσω της Cherry Red Records και αργότερα στις ΗΠΑ μέσω της Alternative Tentacles, εταιρίας του Jello Biafra. Στο εξώφυλλο απεικονίζονται φλεγόμενα περιπολικά, φωτογραφημένα από τις αντιδράσεις και αναταραχές της 21ης Μαΐου 1979, όταν ο πρώην αστυνομικός Dan White, δεν καταδικάστηκε για τις δολοφονίες του Δημάρχου του San Franscisco, George Moscone και του ακτιβιστή, Harvey Milk. Το γεγονός αυτό έδωσε έμπνευση για το εξώφυλλο του πρώτου και πιο πετυχημένου δίσκου, γεμάτου με σάτιρα κατά του πολιτικού κατεστημένου και της σαθρής κοινωνίας των ΗΠΑ.

To δυναμικό, φασαριόζικο και γρήγορο στιλ εντυπωσιάζει και μπαίνει αμέσως στη λίστα με τα αγαπημένα συγκροτήματα της πάντοτε ανήσυχης νεολαίας. Σύντομα θα αντιμετωπίσουν “ορδές” Αμερικάνων γονέων που θέλουν να προστατεύσουν τα βλαστάρια τους από το αντικαπιταλιστικό μένος και την αντιρατσιστική τους ιδεολογία.

Συνεχίζουν με την ίδια θεματολογία να επιτίθενται ξανά και ξανά στις οργανωμένες θρησκείες, στο κίνημα των Νεο-Ναζί, στην πολιτεία, τον επεκτατισμό και την κοινωνία στο σύνολο της.

Οι εκρηκτικές Live εμφανίσεις τους ήταν ένας συνδυασμός χάους και θεατρικότητας, ο ήχος τους θα μπορούσε να περιγραφεί ως διασταύρωση μεταξύ των Sex Pistols και των Ventures.

Το 1982 κυκλοφορούν το “Plastic Surgery Disasters” και στη συνέχεια το 1985 το “Frankenchrist” με ένθετο ένα πόστερ με τον πίνακα του H.R. Giger να απεικονίζει φαλλούς. Η εικόνα αυτή θεωρήθηκε πορνογραφική και προσβλητική για τα χρηστά ήθη, και ο Biafra βρέθηκε κατηγορούμενος στο δικαστήριο. Η υπόθεση πήρε μεγάλη δημοσιότητα και θεωρήθηκε, όχι άδικα, προσπάθεια περιορισμού της ελευθερίας του λόγου και της καλλιτεχνικής έκφρασης. Το άστρο του Jello σαν πολιτικού ακτιβιστή και ρήτορα έλαμψε και έσπευσαν να τον υπερασπιστούν προσωπικότητες όπως ο Frank Zappa.

Μετά την κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ “Bedtime for Democracy” το 1986, το συγκρότημα ανακοινώνει τη διάλυση του. Απόρροια αυτής της απόφασης ήταν η ολοένα και αυξανόμενη εμφάνιση βίαιων στοιχείων στα Live. Ατόμων που με άγρια συμπεριφορά και χωρίς καμιά σχέση με την ιδεολογία της σκηνής, άρχισε να απομακρύνει τα σχήματα και τους ανθρώπους που βοήθησαν όσο κανείς την δημιουργία της.

“A Growing Boy Needs His Lunch” (Ένα Αγόρι που Μεγαλώνει Χρειάζεται το Μεσημεριανό του)

Religious wars
Barbaric laws
Bloodshed worldwide
Over what’s left of his myth

A growing boy needs his lunch

When pesticides get banned we’re safe up north
We just sell them to those other countries
Soon there’s lots of exotic deformed babies
Somehow that’s not our fault

Just dip ’em in glaze paint ’em orange and green
For the Arizona roadside stands
To sell alongside plaster burros and birthbaths

Θρησκευτικοί πόλεμοι
Βάρβαροι νόμοι
Αιματοχυσία σε όλο τον κόσμο
Ό,τι έχει απομείνει από τον μύθο του

Ένα αγόρι που μεγαλώνει χρειάζεται το μεσημεριανό του

Όταν απαγορεύονται τα φυτοφάρμακα, είμαστε ασφαλείς στον βορρά
Απλώς πουλάμε σε εκείνες τις άλλες χώρες
Σύντομα υπάρχουν πολλά εξωτικά παραμορφωμένα μωρά
Κατά κάποιο τρόπο δεν φταίμε εμείς

Απλώς βουτήξτε τα στο γλάσο βάψτε τα πορτοκαλί και πράσινο
Για τα περίπτερα στην Αριζόνα
Για να πουλήσετε μαζί με γύψινες αυλακώσεις και λουτρά γέννησης

Πριν από λίγο καιρό ήρθε το “TivoliRadio” το ΝΕΟ ιντερνετικό (αρχικά) ραδιόφωνο της οικογένειας του Yellow Radio FM 101.7, ένα καθαρά μουσικό ραδιόφωνο, για όλους τους φίλους της καλής ξένης μουσικής!

Ελάτε μαζί μας σ αυτήν την γεμάτη μελωδίες διαδρομή, σε μια περιπέτεια γεμάτη προκλήσεις, εμπνεύσεις, σκέψεις… Το ταξίδι ξεκινάει… ελάτε όλοι συνεπιβάτες…!!! https://tivoliradio.gr/