Το Τραγούδι της Εβδομάδας: Piano Magic – “The Last Engineer” (Ο Τελευταίος Μηχανικός)

“Νιώθεις ότι κάνεις κάτι ιδιαίτερο μα κανείς δε σ’ακούει. Ή τουλάχιστον δε σ’ακούνε αρκετοί. Δεν έχει να κάνει με χρήματα ή δόξα. Αλλά με το να συγκινείς τον κόσμο. Συνεχώς σκέφτομαι: «αγγίζει κάποιον αυτό το πράγμα;», Glen Johnson.

Η παιδικότητα και η νοσταλγική διάθεση του ήχου των Piano Magic αντικατοπτρίζεται πολύ επιτυχημένα στις εικόνες που προτιμάει να προβάλλει το συγκρότημα, αντί φωτoγραφιών των μελών του.

Το Τραγούδι της Εβδομάδας, που επιλέξαμε να ακούσουμε σήμερα, είναι το “The Last Engineer” από τους Piano Magic. Κυκλοφόρησε το 2007 μέσα από το άλμπουμ Part Monster, το έχουμε αγαπήσει πολύ, ξυπνάει συναισθήματα αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές.

Οι Piano Magic αποτελούν στην ουσία, ιδέα και δημιούργημα του Glen Johnson ο οποίος επιστρατεύει κατά καιρούς γύρω του διάφορους μουσικούς και μη για να τον βοηθήσουν να υλοποιήσει τα οράματα του. Ξεκίνησε το 1996 στο Λονδίνο ως μία κολεκτίβα, μια χαλαρή συλλογικότητα από όπου περνούσαν ελεύθερα και με άνεση διάφοροι καλλιτέχνες, με στόχο να προσφέρουν το δικό τους λιθαράκι σε έναν πραγματικό ρομαντικό μύθο για τις μεταγενέστερες γενιές.

Αρχικά, μια αυτο-ομολογημένη λειτουργία περιστρεφόμενης πόρτας – μουσικοί που φτάνουν, συνεισφέρουν και φεύγουν όπως ήθελαν – που είχε ως αποτέλεσμα μια πληθώρα ηχητικών στυλ, από το εμπνευσμένο, Small-Beat Pop του ντεμπούτου άλμπουμ “Popular Mechanics” το 1997, στο πλήρες συγκρότημα της αιθέριας μελαγχολίας του τελευταίου έργου το 2017, “Closure”.

Η δύναμη τους έγκειται στην αίσθηση συνοχής παρά την ποικιλία στιλ και το μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών, χωρίς να χάνεται τίποτε από το ιδιαίτερο ύφος γραφής τους. Οι Piano Magic συνειδητά ενέταξαν τους εαυτούς τους στο πλαίσιο μιας κατάστασης που τότε φάνταζε σχεδόν εκτός τόπου και χρόνου, αν όχι παλιομοδίτικη.

Η νοσταλγία την οποία πρεσβεύουν, δεν έχει να κάνει με κάποια μανία για το παρελθόν, με κάποια γενική και αόριστη επιστροφή στις ρίζες. Έχει κάνει με τα συναισθήματα, με ήχους, εικόνες, βιώματα που νομίζουμε ότι έχουμε ξεχάσει ή προσπεράσει.

“Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι αγάπη και μουσική, αγάπη και μουσική μέχρι να πεθάνουμε”.

Μοιράζονται την αγάπη που όλοι έχουμε για τους “απλοικούς” και φυσικούς ήχους, ο καθένας βέβαια με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Η αγάπη ήταν πάντα κεντρικό θέμα στους στίχους του Johnson – είτε η απώλεια της, η διαστροφή της, το απόλυτο θαύμα της, υποστηρίζει ότι υπάρχει αγάπη σε κάθε πράξη – ακόμα και στο μίσος.

Απογοητευμένος με το σύστημα, τους κανόνες, τις προσδοκίες, μέσα από τη μουσική του προσπαθεί να αναπτύξει έναν νέο τρόπο ζωής – τον ​​δικό του τρόπο ζωής.

Οι Piano Magic δεν θα μπουν στις επίσημες λίστες της κατεστημένης μουσικής ιστορίας γιατί πολύ απλά ποτέ δεν το επεδίωξαν. Δεν θέλησαν να γίνουν μέλη της συμβατικής μουσικής βιομηχανίας, να υποκύψουν στη δόξα και το θεό του χρήματος. Ο Glen Johnson ανήκει σε μια παράδοση ρομαντικών τραγουδοποιών που έρχεται από τα βάθη του χρόνου, εκφράζει κάτι το παραδοσιακό και αγνό, μία μοναδική αίσθηση μελωδίας την οποία προσφέρει γενναιόδωρα με γνησιότητα και απλότητα.

“Οι «μουσικές σκηνές» είναι κάτι το αηδιαστικό, και αν προσπαθήσεις να με κατατάξεις σε μία σκηνή, αμέσως θα τρέξω μίλια μακρυά στην αντίθετη κατεύθυνση… Δεν έχουμε δύο μπασσίστες, δεν λατρεύουμε τους Tortoise, ούτε καν κυκλοφορούμε δίσκους με άψογα εξώφυλλα. Ακολουθούμε δική μας πορεία και κρατάμε την ιδιαιτερότητα μας”.

Οι Piano Magic κατέβασαν επίσημα την αυλαία τον Δεκέμβριο του 2016 στο μπαρ The Lexington στο Islington του Λονδίνου, ακριβώς την 20ή επέτειο της πρώτης τους συναυλίας στο The Wag Club στο Soho. Θαυμαστές από όλο τον κόσμο ήταν παρόντες, άλλοι δακρυσμένοι, άλλοι ενθουσιασμένοι. Ο Johnson αφιέρωσε το τελευταίο τραγούδι της βραδιάς – και της πορείας του – στον πατέρα του που είχε πρόσφατα πεθάνει, “The Last Engineer”.

“The Last Engineer” (Ο Τελευταίος Μηχανικός)

I took my heart to a doctor
He took one look in my eyes
He told me hearts may be broken
But the love never dies

I thought I’d follow the train lines
But it started to rain
And everything looked clearer then
Everything was in its place

Πήρα την καρδιά μου σε έναν γιατρό
Μου έριξε μια ματιά στα μάτια
Μου είπε ότι οι καρδιές μπορεί να είναι ραγισμένες
Αλλά η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ

Σκέφτηκα ότι θα ακολουθούσα τις γραμμές του τρένου,
Aλλά άρχισε να βρέχει
Kαι όλα φαίνονταν πιο καθαρά τότε
Όλα ήταν στη θέση τους

Πριν από λίγο καιρό ήρθε το “TivoliRadio” το ΝΕΟ ιντερνετικό (αρχικά) ραδιόφωνο της οικογένειας του Yellow Radio FM 101.7, ένα καθαρά μουσικό ραδιόφωνο, για όλους τους φίλους της καλής ξένης μουσικής!

Ελάτε μαζί μας σ αυτήν την γεμάτη μελωδίες διαδρομή, σε μια περιπέτεια γεμάτη προκλήσεις, εμπνεύσεις, σκέψεις… Το ταξίδι ξεκινάει… ελάτε όλοι συνεπιβάτες…!!! https://tivoliradio.gr/